Ebru'nun Hikayesi

Ebru!
Bembeyaz karla kaplı çıplak dağların tepesinde açan kardelen çiçeği!

Tam olarak böyle tarif edilebilirdi Ebru'nun güzelliği. Aşk filmlerinin final sahnesi gibi bir kızdı. Onunla yaşanan her zaman çok kısa gelirdi insana.

1.72 boyunda sarışın, beyaz tenli ve mavi gözlü, 21 yaşında, hayatının baharındaydı. Fiziksel özellikleri bir çok "Yurdum Abazası'nı" peşinden koşturmaya fazlasıyla yetiyordu. Ama onun gözü çocukluk aşkı Burak'tan başkasını hiç görmedi bu yaşına kadar. Ona duyduğu aşkın bu dünyada başka örneği yoktu.

Burak, 23 yaşında, 1,77 boyunda esmer, kahverengi gözlü, fazla kiloları olan klasik bir Türk erkeği.
Ebru ile olan ilişkileri Abaza kültürü tabiriyle, "Off bir kıza bak bir de yanındaki lavuğa bak amuğa goyim." şeklindeydi. Yani Ebru ile yanyana gezerlerken dışarıdan görünen görüntü, sanki Ebru evcil hayvanını gezintiye çıkarmış gibi oluyordu.

Toplumun genelinin kabul gördüğü bazı tabular Ebru'nun ailesi içinde geçerliydi ve bu tabular Ebru'nun 21 yaşına kadar bakire kalmasını sağlamıştı. Ama sevgilisinden gelen yoğun isteklere de dayanamıyordu. Çocukluk aşkı ile birlikteydi ve eğer birisiyle birliktelik yaşayacaksa bu kişi Burak olmalıydı.

Aşkı gözünü kör etmişti kızın ve gerçeği görmesini engelliyordu. Burak ona aşık değildi.

Hiç bir zaman da olmadı. Bir kaç ay önce, Ebru'nun kendisine aşık olduğunu öğrenmişti. Ebru'nun kendine göre çok fazla güzel olduğunu düşünüyordu. Yani ona göre kızı elinde uzun süre tutması mümkün değildi, bu yüzden etinden sütünden faydalanıp bir süre sonra ayrılmayı düşünüyordu. Sevişmek için üstelemesinin nedeni buydu.

Aradığı fırsat ailesi bir kaç günlüğüne şehir dışına çıktığında eline geçmiş oldu. Yoğun ısrarla Ebru'yu o gece kendisinde kalmaya ikna etti.

Burak ellerini vücudunda gezdirmeye başladığında o gecenin çok masum geçmeyeceğini anlamıştı Ebru. Ama bir yandan o da istiyordu masum bir gece olmamasını, kendisini sevdiğinin kollarına bırakmaya karar verdi. "Ne olacaksa olsun artık, en azından sevdiğim erkekle birlikteyim."

İlk önce dudaklarında hissetti sevdiğinin dudağını, daha sonra boynunda ve göğüslerinde, nefesinin sıcaklığı daha da artırıyordu ateşini, bütün vücudunda dolaşıyordu. Bu kadar zevk alacağını hiç düşünmemişti bu zamana kadar. Bütün korkuları yerini inanılmaz bir zevke bırakmıştı bile. O bunları düşünürken sevdiği çoktan en gizli hazinelerini sakladığı kutsalına ulaşmıştı bile. Artık doruğa ulaşması için son bir aşama kalmıştı ve artık o aşamaya geçmişlerdi...

Yatağın üzerindeki bir kaç damla kan dikkatini çekti Ebru'nun. Bu muydu yani bir kadına (Evet o artık bir kadın) namus olarak koyulan kural.
"Elimi kestiğimde bile daha çok kan akıyor."


Mutluydu Ebru ama mutluluğu uzun sürmeyecekti, bunun farkına vardığında ise artık çok geç olmuştu.

Bir süre sonra Burak anlamsız tavırlar almaya başlamıştı. Bir süredir başına bela olan bulantıları ve kusmalarına da anlam veremiyordu ve kilo almaya başlamıştı.

"Ne oldu birden bire böyle?"

Sanki mutlu olmasını istemeyen ilahi güçler bütün lanetini üzerine yağdırıyor gibiydi.

Sonun başlangıcı ise Burak'la ayrıldıkları zamana denk geliyordu tam olarak. Çocukluk aşkı terketmişti Ebru'yu. Kahrından ölmek üzereydi ama çok daha büyük bir sorununun olduğunu doktora gidince öğrenecekti.

"İki aylık hamilesiniz!"

Doktor bir çırpıda söyledi bu sözleri ama her birinin Ebru'nun kalbine saplanan kurşun olacağını eminim tahmin bile edemezdi.

Gayrimeşru bir ilişki yaşadığını bile muhafazakâr ailesine kabul ettirmesi mümkün değilken hamile olduğunu nasıl söyleyecekti ki? Tek bir çaresi vardı Burak'la konuşmak, hemen aradı eski sevgilisini...

"Yalan söylüyorsun!"

Burak, Ebru'nun hamile olduğunu öğrenir öğrenmez ilk bu cümleyi kurmuştu.

"Zaten ayrılırken aklıma gelmişti böyle bir yalan uyduracağın ama yemezler. Sen beni ilk erkeğin olarak hatırlayacaksın her zaman ama sen benim aklımda her zaman bir orospu olarak kalacaksın."

Ne kadar da delikanlıca bir davranış!

"Çocukluğumdan beridir bu şeref yoksunu insana mı aşıktım ben?"


Artık tamamen çaresizdi Ebru.

"Koskoca bir toplumun ahlak düzeyi nasıl olurda bacak arasından yukarı çıkamaz."

Tam da bunları düşünürken, önünden geçtiği bir dükkandan gelen seslere gitti kulağı. Ses televizyondan geliyordu. Kendisini din alimi olarak tanımlayan birisi, "hamile kadınların sokağa çıkması terbiyesizliktir." diyordu.

"Koskoca bir toplumun din adamı bile beynini penisinde ki küçücük kafanın içinde taşırsa, ahlak düzeyinin bacak arasında kalması gayet doğal."

Tam o anda olduğu yerde çivi gibi çakıldı kaldı Ebru. Gözleri yuvalarından fırlayacaktı neredeyse;
"Bir iki aya kalmaz benim karnım belli olmaya başlayacak!"

Böyle bir şeyi ailesine anlatmasının mümkün olmadığını biliyordu;
" Bundan kurtuluşum yok, beni öldürürler!"

Karnında bir zamanlar canından çok sevdiği adamın çocuğunu taşıyordu ve böyle bir durum dünyanın bir çok yerinde mutluluk sebebidir.

"Ama burası dünyanın bir çok yeri değil."

Yürüye yürüye falezlere kadar gelmişti. Güzel manzaraya bakarak belki biraz huzur bulabileceğini düşünmüştü. Ve aradığını buldu...

Denizden kırk metre yüksekte duruyordu ve gözleri ufuk çizgisindeydi;

"İşte aradığım huzur." dedi.

"Hayat yaptığın yanlışlar değildir, hayat yaptığın yanlışlar sonucu sana kalanlardır. Yanlış kişiye aşık olmak telafi edilebilirken yanlış kişiden hamile kalmak telafi edilemiyorsa sana kalan hayatın mutlak değeri sıfıra tekabül ediyor demektir. Sevdiği adamın gözünde bile orospu olmaktan öteye geçmemiş bir kadınım ben."

" Bu toprakların insanları sırf hamile olduğum için bile beni görmeye tahammül edemiyorken gayrimeşru bir çocuğun annesi olarak nasıl nefes alabilirim. Benim çocuğum babasının kim olduğunu sorduğu zaman nasıl açıklarım. Babasız bir çocuk olarak arkadaşları tarafından dışlanmasına nasıl dayanırım. Hiç suçu olmayan bir bebeğe bunu yaşatmaya ne hakkım var."

Kendisini falezlerden aşağı bıraktığında söylediği son sözlerdi bunlar. Kimse duymamıştı...


Ben hariç.


Ellerini bırakmam için yalvarıyordu onu yukarı çekerken. Ama bunu yapmayacağım, bir genç kadının daha namus garabetine kurban gitmesine göz yummayacağım. Onlar televizyonda ağızlarından tükürükler saçarak konuşmaya devam etsinler, kendi tükürüklerinde boğulana kadar.

Küçük Umut babasına benzemeyecek söz veriyorum.
Belki gerçek babasını ömrü boyunca tanımayacak ama eksikliğini de hissetmeyecek. Buna izin vermeyeceğim.

Ebru'ya ne oldu derseniz, mutfakta kendisi, yemek yapıyor. Sadece evimin değil gönlümün de mutfağının sahibi oldu yıllardır.

Peki ya Burak'a ne oldu derseniz, kendi bokunda boğuldu o da.
Ebru'yu terkettikten sonra evlendiği kadının kendisini aldattığını öğrenmiş.

Kadını sevgilisi ile bastığı sırada çıkan kavgada da bıçaklanmış. Komada üç gün yattıktan sonra da öldü.


(Bu arada hikaye tamamen kurgu. Bütün her şeye biraz biraz tepki var içinde...)

26.07.2013
Özgür

Reyhanlı Zeynep

Sabahın köründe çalan telefon sesinden nefret ederdi Zeynep. Aslında bunun için geçerli bir sürü nedeni vardı. İstisnasız her sabah telefon sesiyle uyanıyordu çünkü. O kadar saçma sebepler geliyordu ki çoğu zaman, arayan kişiyi telefon kablosuyla boğmak istediği bile oluyordu. Ama yapmamalıydı böyle bir şeyi çünkü bulunduğu mevkii hoşgörülü olmasını gerektiriyordu.

Zeynep, 24 yaşında, 1.70 boyunda beyaz tenli, karşısındaki kişiyi diğer tüm renkleri hayatından çıkarmaya yemin ettirecek kadar güzel simsiyah saçlara ve okyanus mavisi gözlere sahip, dünyalar güzeli bir kızdı. Açıköğretim fakültesi işletme bölümünü bitirmişti. Aslında doktor olmak istiyordu ama ailesinin onu okutacak maddi durumu olmadığı için liseden sonra Reyhanlı belediyesi sosyal hizmetler daire başkanlığında çalışmaya başladı ve açıktan okuluna devam etti. Görevi yardıma muhtaç kişileri kayıtlara geçirip yardım almasını sağlamaktı. İnsanlarla iletişim içerisinde olmayı sevdiği için okulu bitirdikten sonra da burada çalışmaya devam etti. İnsanlar da onu çok seviyordu. Hoşgörüsünün ne kadar derin olduğunu bildikleri için gece gündüz demeden işleri her düştüğünde aramaktan çekinmezlerdi. Dibi tutmuş bu sistem içerisinde nadiren bulunan iyi insanlardan birisiydi Zeynep.

O sabah yine bir telefon sesiyle uyandı, yeni yardım malzemeleri gelmişti ve işin başında bir yetkili olması gerekiyordu. İzin gününde alınabilecek en kötü haberin bu olduğunu düşündü ve apar topar hazırlanmaya başladı.

İşinin çok fazla olmadığını düşünüyordu ve oradan çarşıya gidip alışveriş yapmayı planlıyordu, az sonra başına gelecek felaketten haberi yoktu.

Bir kaç dakika sonra belediye binasına yaklaştı Zeynep, sabah kahvaltısı yapmadığı için bakkala uğradı ve bir simit aldı. Bakkal Hüsnü amcayla biraz lafladıktan sonra ayrıldı dükkandan.

Tam yoldan karşıya geçmişti ki o ses ortalığı cehenneme çeviriverdi bir anda. Hüsnü amca bakakaldı sesten geriye kalanlara, şoka girmişti. Az önce konuştuğu dünyalar güzeli yerde cansız yatıyordu. Bir süre o halde kalan Hüsnü amca kendisini toparladı ve hemen ambulansı çağırdı. Cesaretini toplayarak olay yerine gitti ve gördüklerine inanamadı. Zeynep'in cansız bedeni yerde yatıyordu, patlamanın şiddetiyle kafası kopmuştu. Neler olup bittiğini hala anlamamıştı Hüsnü amca, melek gibi bir kızın canına kastedecek kadar nefretin sebebini anlamak istiyordu ama nafile, çünkü herkes onun gibi olan bitenden habersiz ve çaresizdi.

İsyan ediyorlardı olanlara, kendilerinin olmayan bir savaşın cezasını çekenler, bunu onlara yaşatanlara isyan ediyorlardı. Bu kıyametin sebebi olanlara isyan ediyorlardı. Hepsi memleketlerinde yaşıyordu çünkü. O kadar öfkelilerdi ki gerekirse göğüs göğüse dövüşüp ölmek pahasına olsa bile onları def edeceklerdi topraklarından. Ama polis izin vermedi. Kendi halkını koruyamayan polis, başka bir ülkenin teröristini koruyabiliyordu. 24 yaşında, cennetin bahçelerini göğsünde taşıyan dünya güzeli bir kızın ve diğer yüzlerce kişinin daha kanında parmağı vardı hepsinin.

Masum insanlara kıyacak kadar gözü dönenlere lanet ederek evine döndü Reyhanlı halkı. Çaresizce, bütün şerefsizlerin hesap vereceği günü beklemeye koyuldular.
Kinlerinin ve nefretlerinin her gün biraz daha büyüyeceğinin hepsi de farkındaydı...

(Aslında ben milletvekillerine ayrıcalık getiren yasa ve maaş zamlarıyla ilgili eğlenceli bir şeyler yazacaktım ama Reyhanlı patlaması ve bir taraftarın öldürülmesi olayları geldi üzerine. Yazıklar olsun böyle gündeme de böyle gündem oluşturanlara da...)

13.05.2013
Özgür

Küçük Ama İşlevi Büyük 2

Sevgili pehito bana hediye göndermiş.
Geçenlerde çocukluğumu yazmıştım, bu hediye onun devamı olsun diye düşünüyorum.

Çocukluktan bahsediyorsak oyun hayatımızın vazgeçilmezi olmalı zaten.
-Öyle tabi ne sandındı.
Neyse, bakalım ben ne oynamışım veledken.
Klasiklerle başlıyorum;

Saklambaç: Evet çocuk oyunlarının cihan padişahıdır kendisi. Ben gecekondu mahallesinde büyüdüm. Çayır çimen boldu yani bizim oralarda ve bende genelde yeşil giyerdim. Ebe saymaya başladığında ben otların içine yatardım, yanımdan 10 kere geçerdi yine de beni bulamazdı. İki şansı olurdu ya beni sobelemiş sayacak ya da şans eseri otların içinde gezerken üzerime basacak.

Yakalamaç: Ne salak bir isim koymuşuz oyuna ya. Ben hiç oynayamazdım bu oyunu, hemen yakalanırdım.

7 Kiremit: 7 tane mermer üst üste dizilir, başında bir ebe bekler, sırayla herkes topu mermerlere atar devirince kaçışmaya başlar, ebe birisini vurmadan mermerler yeniden toplanırsa oyun başa döner, birisi vurulursa ebe o olur. Ben genelde toplardım.

Dan Dan Dana: Geçen sefer yazdığım yazıda bunu anlatmıştım. Detaya bir daha girmeyeyim.

İp atlama: Siz buna kız oyunu dersiniz ama aslında sporun dibidir. Genelde kızlar oynar ve kızlarla oynamak her zaman zevklidir. Ben niye bu zevkten mahrum kalayım?

Seksek: Bir diğer kız oyunu. Bensiz olur mu?

Evcilik: En çok oynadığım oyunlardan birisi. Kızlar hep beni koca yaparlardı. Bir ara her sokağa çıktığımda gelir bir tanesi mutlaka evcilik oynayalım mı derdi. Başka bir erkek çocuğu gelir illa oynamak isterse de onu çocuk yaparlardı. İyi bir koca olacağım daha çocukluktan belli usta.

Doktorculuk: Şaka değil bunu da oynadım. Evcilik oynamaya ikna edemezlerse buna yüklenirlerdi. Doktorun kim olduğunu söylemeye gerek yok tabi. Ne yapayım hastam çok hacı.

Birazda erkek oyunlarına gireyim. Ama biz erkek oyunlarında kızları dışlamazdık. Mahallenin kızları da çok sağlamdı ama. Öyle ufak bir darbede ağlayıp küsmezlerdi.
Oyunlar;

Beyzbol; Haydi söyleyin bakalım kim çocukken beyzbol oynadı? Ben oynadım. Hem çok severdik oynamayı ki eğlenceli bir oyundur. Beyzbol sopamız tabii ki yoktu, onun yerine marangozdan aşırdığımız tahtaları ya da ağaç dallarını kullanırdık.

9 Aylık: Bunu oynamamış bir nesil yoktur. O yüzden açıklama gereği hissetmiyorum.

Futbol: Vazgeçilmezimizdir. Hala oynarım.

Uzun Eşek: Beni taşımak kolay olmadığı için sürekli isyan çıkıyordu. Çünkü atlar atlamaz yıkıyordum alttakileri, o yüzden çareyi beni yastık yapmakta buldular.

Bilye: Ben bu oyunu çok sevmezdim ama arada oynadığım olurdu.

Taso: Benim çocukluğumda yeni yeni türemeye başlamıştı bu oyun. Şimdiki 'beyblade'lerin atasıdır.

Gazoz kapağı: Tasolar çıkmadan önceleri biz gazozların kapaklarını taşla ezerek düzeltirdik. Aynı Taso gibi oynardık onlarıda.

Simit: Ne babayiğit delikanlılar dayak yedi bu oyunda. Ebenin bir kutusu olur. ( Ne biçim cümle lan bu?) Simiiiiit diye bağırarak koşar, nefesi kesilmeden birine değerse o kişi kutuya girene kadar dayak yer, değemezse ebe kutuya girene kadar dayak yer. En çok kavga bu oyunda çıkardı.

Oyun bitmez bizde, ortada sıçan, yakartop, istop, elim sende, şişe çevirmece, doğruluk mu cesaret mi, körebe, tıp, isim bitki, sos, beş taş, üç taş, sessiz sinema... Saydıkça geliyor. Hiç oynayacak bir şey bulamazsak birbirimize laf sokardık kavga ederdik.

30.04.2013
Özgür

Zorba Aşk

Burcu Güneş Zorba Aşk




"Sevmek zor değil aslında, zor olan yanlış kişiyi sevmek."

Çiçekçiye gidip, güzel, kırmızı bir gül seçmişti. İlk buluşmasında her şey mükemmel olsun istemiyordu. Sadece sıcak olsun, samimi olsun istiyordu. Bu yüzden süslü püslü binlerce söz ve şiir yazabilecekken, sadece "Seni Seviyorum" yazdırdı çiçeğin üzerine.
Mutluydu, çünkü aşık olduğu kıza ilk kez söyleyecekti sevdiğini. Tabi eğer kız buluşmaya gelseydi...

Gelmedi. Ve o gün telefonlara da cevap vermedi. Suçluydu çünkü ve suçluluk duygusunu dibine kadar hissediyordu.
O kırmızı gül on gün kaldı arabasının bagajında.

Ama vazgeçmedi hemen. Bir hediye aldı ertesi gün. Telefon açtı buluşmak istedi. Yine havasını aldı. Kız bir türlü buluşmak istemiyordu.
Aslında adam neden oyalandığını tahmin ediyordu. Kızdan hoşlanan tek kişi olmadığını ve bunun da kızın kafasını karıştırdığını biliyordu. Zaten ilerisi için bir umudu da kalmamıştı. Sadece içindekini söyleyip rahatlamak istiyordu.Tüm bu uğraşlar bir ay sonra reddedilinceye kadar devam etti.

İnsanın sevilmediğini öğrenmek için en azından bir "Seni Seviyorum" deme hakkı olmalı.

"Kendimi yakıtı bitmiş bir kamyonun mazot pompası gibi hissediyorum, sürekli havamı alıyorum."


Siz hiç birisine aldığınız bir hediyeyi veremeyip, parçalayarak çöpe attınız mı?
Bir gül on günde kutusunun içinde ne hale gelir bilir misiniz?
Peki insanın sevdiğini unutması için ne kadar zaman gerekir?

23.04.2013
Özgür

Başka Baharların Meltemisin

Güzel Şarkı Linki Var Dediler Geldik


Bir fırtına gibi şiddetliydi rüzgarın,
Sanki bütün hayatımı önüne katıp,
Yıka yıka ilerlemekti planın.
Ama ben razıydım.
Aldığım her nefeste zehir gibi girsende ciğerlerime,
Varlığını hissetmeye değerdi,
Ölüm bile.
Senin iklimin sert rüzgar olmanı gerektiriyordu,
Bana da senin hava şartlarında yaşamak düşüyordu.
Ama olmadı.
Sen kendi kışında fırtına olmak yerine,
Başka baharların meltemi olmayı tercih ettin.
Ve sen başkalarının baharlarının eğlencesi olurken,
Bana da kendi mevsimimi yaratmak düşüyordu.
Şimdi ben kendi güneşimle ısınıyorum,
Sende benim sıcağıma ancak bir serinlik katabiliyorsun,
Geçmişine olan özleminle,
Efil efil esiyorsun,
Derinden bir of çeker gibi.
Eski asaletini kazanmak istiyorsun tekrar
Ve sana olan sevgimi.
Ama bunun için ne cesaretin var,
Ne de umudun...

09.04.2013
Özgür

Sakın Düşme

Bir kere dibe vurduysan boku yedin demektir. Dünyanın en gerizekalı, beceriksiz, yeteneksiz insanıymışsın gibi davranmaya başlar çevrende ki herkes. Aslında herkes hep öyle davranıyordu ama onları bir şekilde kaale almıyordun yada verecek bir cevabın oluyordu çünkü hayatın yolunda gidiyordu. Sonra ne oldu? Ayağın tökezledi ve tepetaklak yuvarlandın. Artık herkes birer uzman oluverdi hayatında, her şeyi biliyorlar, hem de her şeyi...
"Bilmemkimin oğlu çöpçülük yaparak ekmeğini kazanıyor, sende git yap." Bu duyacağın ilk örneklerden. Bilmemkimin oğlu çöp toplayarak para kazanmıyor aslında, çöpçülüğün yanında hırsızlık da yapıyor. Bunu senin bildiğin gibi onlar da biliyorlar ama bunun konumuzla ilgisi yok değil mi? Çünkü burada önemli olan senin eziklenmen, moralinin çökertilmesi.

Daha güzeli de var. Başka bir bilmemkimin oğlu havuza giderek zayıflamıştır. Aslında sen de spor yapsan zayıflarsın. Her gün yürüyüş mü yapıyorsun? Yetmez, koşacaksın. Koşuyor musun? Yetmez, uçacaksın. Uçuyor musun? Yetmez, götüne baget sokup trompet çalacaksın onunla. Niye? Çünkü yaptığın her şey eksik yada yanlış. Doğruyu bilemeyecek kadar embesilsin çünkü.

Başkalarının geçmişteki yanlış kararlarının cezasını bir ömür çekeceksin. Çocukluk dönemindeki zeki çocuk berbat bir eğitim kararından dolayı küstü oturuyor bir kenarda. Ayağa kalkmıyor, kalkmayacak da bundan sonra. Bunun farkındasın ve hayatının geri kalanına kimsenin müdahale etmesini istemiyorsun.
Ama sinir sistemlerini bozmalarına müdahale edemiyorsun. Başkasının doğrusuyla yaşamaktansa, kendi yanlışınla ölmeyi tercih ediyorsun. Doğru olan da bu zaten. Ama insanın her hamlesi mi elinde patlar be kardeşim?
Ulan hiç mi şans tutmaz?
İnsan hep mi karın ağrısı kılıklı tipleri çekmek zorunda kalır?
Yahu bir işin de senin kontrolünde kalsın. Her şey hesap ettiğin gibi gitsin, geleceğe dair planların işlesin.

Doğuştan cenabetsin kardeşim. Hayat sana hep kazık atacak. Hep kaybedeceksin.

Kimsenin iyi niyetli olduğuna inanma. Çünkü kimse iyi niyetli değil. "Senin iyiliğin için konuşuyorum" diyorsa karşındaki bil ki kötülüğünü en çok o istiyordur.

Dost acı söylemez kardeşim. Dost acını paylaşır, canını acıtmaz. Sadece dost görünenler acı söyler. Bunu okuduğun zaman gerekli dersleri çıkaracaksın zaten. Bazı şeyleri sadece çeken bilir.

Bildiğim bir şey daha var, bundan sonra çok acımasız olacaksın, düşene el uzatmayacaksın. Nasıl biliyorsan öyle yap kardeşim. Ne yaparsan yap ama sakın düşme kardeşim!
Sakın düşme!..

Özgür
15.03.2013

Sinirbaz

 Sevgili  Pehito bana hediye göndermiş. Paketi bir açtım içinden ben çıktım. Meğerse arkadaşım bana beni sormuş. Bakalım ne çıkacak.

1-En son kime yalan söyledin, neden?
Kendime. Eğer kendime bu kadar çok yalan söylemiş olmasaydım şimdi daha mutlu olurdum.

2-Biz okumuyoruz farz et, kendine bir itirafta bulun.
Paran yok oğlum iş falan kuramayacaksın salak salak düşünüp durma. Bir de o kızın artık bir sevgilisi var ve onunla gayet mutlu. Unut onu!

3-En son severek okuduğunuz kitap hangisi?
Kayıp Sembol Dan Brown
Zar Adam Luke Reinhart
4'ün Kuralı İan Caldwell
Aslında daha çok var, hepsini de hevesle okudum.

4-Şu an istediğin işi mi yapıyorsun?
Hayır. İstediğim işi hayatım boyunca yapamadım ki.

5-Mutlu musun?
Kesinlikle hayır.

6-Öleceğini bilsen, ömrünün son zamanlarını nerede, kimle geçirmek isterdin?
Mezarlıkta. Empati yapmak açısından.
 Bir de geri kalan ömrümde ikamet edeceğim yer hakkında bir kaç bilgi edinmek istememin neresi garip acaba? Yanımda sevmediğim herkes olursa da memnun olurum.

7-Favori şarkıcın ve şarkısı?
Onur Akın Asi ve Mavi
Grup Kedi Aptal

8-Her bölümünü heyecanla takip ettiğin dizin var mı?
İşler Güçler. Eskiden Mahşer-i Cümbüş'ün Anında Görüntü Show'u vardı, gece yarılarına kadar oturur izlerdim oyyy oyyy.

9-Keşke...?
Keşkek. Olsa da yesek.

10-Kötü alışkanlıkların var mı?
Patavatsızlık. Yalaln söylerken Pancar Rengi olmak. Çabuk sinirlenmek, aynı oranda çabuk sakinleşememek. Aşık olmak ve her seferinde aşkına karşılık bulamamak. Sadece senede bir kere alkol almak. Sigara içmemek. Arkadaş ortamında sevimli insan olmak. Kadınların benimle sevgili olmak yerine arkadaş olmayı tercih etmesi.

11-Sence ideal eş nasıl olmalı?
Karnından sıpayı sırtından sopayı... yok lan bu böyle değildi. Evimin gadını çocuklarımın anası... Yok bu da olmadı. Sokakta hanfendi, mutfakta aşçı, yatakta... yok ya bu da değil. Yahu bilemedim şimdi. Hah buldum, ideal eş aslında hiç olmayan eştir. Yok arkadaş ideal eş falan nereden çıkarıyorsunuz bunları, hepsi tamamen hurafe.

Totemin Kıblesi

Totomun kıblesi değil bak yanlış anlaşılmasın lütfen.

Sevgili Admin Panpa arkadaşım bana hediye paketi yollamış. İçinden cevaplamam üzere 10 tane soru önergesi çıktı. Mecliste yaptığımız uzun toplantılar sonucunda cevaplama gereği hissettim. Zaten böyle soru cevap şeklinde olunca eğlenceli de oluyor diye düşünüyorum.

1. Yabancı dil biliyor musun?
Tabii ki. Mesela bazıları; İngilizce, Almanca, Flemenkçe, Çince, Arapça, Polakça, Lehçe, Japonca, İbranice, Farsça, Rusça. Bu dillerin hepsi bana yabancı. Özellikle Rusça'ya yabancı olmak çok dokunuyor.
Çok iyi bildiğim bir dil var o da Yalancı Dil. Konuşamıyorum ama anlayabiliyorum.


2. En son okuduğun kitap hangisidir?
Luke Reinhart Zar Adam, Zar Adam'ın Peşinde. ( "Ahmaklar tarafından oynanan bir oyunda çaresiz bir piyonum ben" sözü Luke Reinhart'a aittir mesela bana ait değil. Ayrıca bu sözü kimsenin bilmemesine, daha doğrusu herkesin dikkatinden kaçmış olmasına çok şaşırıyorum. Araştırdım, benim blogumdan ve bana ait sosyal paylaşım sayfalarından başka hiç bir yerde bulamadım.)

3. Sinema mı tiyatro mu?
Tiyatro. Şarkılarında Akustik versiyonlarını ve canlı okunanlarını severim mesela. Tiyatro canlı canlı oynandığı için daha çok ilgimi çekiyor. Bir de repliklerini unutup kıvrandıkları zaman daha eğlenceli oluyor. Özellikle Doğaçlama tiyatroyu çok severim. Bu konuda hayranı olduğum tek bir grup var o da Mahşer-i Cümbüş.

4. Rüyaların renkli mi?
Rüya görme özürlüyüm. Renkli veya Siyah Beyaz değil bildiğin Siyah ekran veriyor benim rüyalarım. Galiba printer'da renkli kartuşta bir problem var bütün rüyalar siyaha boyalı geliyor.


5. Yaptığın en çılgınca hareket nedir?
İshalken hapşurmak değil tabii ki o kadar çılgın olamadım daha. Tutmayacağını bile bile iddaa kuponuma 7+ lık maç yazmak olabilir. İşsiz kalacağını bile bile patronla restleşmek olabilir.  Ama en çılgıncası yüzüncü yıl caddesinde ( Antalyalılar bilir.) travestilere laf atmak oldu. Hayatım boyunca hiç bir zaman peşimden o kadar kadın koşmamıştı. Tamam kadın kısmı biraz şüpheli olabilir ama nasıl kaçtığımı ben bilmiyorum.

6. Bir hayvan olsaydın kim olurdun?
Goril. Açık ve net. Hatta Goril olarak dünyaya gelecekken son anda hatlarda meydana gelen bir karışıklık yüzünden insan olarak dünyaya geldiğimi düşünüyorum. Reenkarnasyona inansaydım Gorilkarnasyon olurdu benimki.


7. Çocukken en çok neyden korkardın?
Herhangi bir hayvandan veya insandan korktuğum hiç olmadı. Hatta Yılan ve Fare katliamı yapmışlığım da var. ( Üç çuval fare ölüsü diyeyim midenizi tutarak kaçışan siz olun. )
Ama karanlıkta tek başıma mezarlığa gidip alkol alarak mezarı açıp ölü çıkarmaktan ve ölüyle top oynayıp tekrar yerine koymaktan korkarım. Birde yerinden çıkarıp top oynasam bile kıbleyi bulamayacağım için muhtemelen yönünü ters koyarım.


8. Mesleğin nedir?
Elektrik Teknikeriyim. Ama genel olarak ameleyim. Her türlü ağır ve kazançsız işte çalıştım ama okuduğum okulun nimetlerinden bir türlü faydalanamadım. He birde potansiyel işsizim. Çalıştığım zamanlarda bile işsiz olarak kayıtlara geçmem gerekiyor. He birde inanılmaz bir yeteneğim var, girdiğim her ortamda mutlaka kendimi sakatlıyorum.


9. Bu ülkede olmasa başka hangi ülkede doğmak isterdin?
Doğmak konusunda bazı sıkıntılarım var. Doğmamış olma jokerimi kullanmak istiyorum. Niye doğmak zorundayım ki? Doğmak istemiyorum. Doğmak istemediğimi söylemiş miydim? Ama İsveç fena olmazdı aslında. İsveç'te mi doğsam ki? Fena fikir değilmiş, tekrar düşündüm de kesinlikle doğmak istemiyorum...


10. Totem gibi kullandığın ve en çok sevdiğin eşyan var mı?
Benim bildiğim totem diye büyük reklam panolarına denir. Hiç öyle büyük reklam panom olmadı. Şans konusunda ciddi sıkıntılarım olduğu için herhangi bir uğura da ihtiyacım olmuyor. Kıçıma totem soksam yine herşey ters gider yani.

Piyon Edebiyatı

Her yöne gitmekti dileğim,
Sınırlara takılmak yoktu kafamda.
Farkındaydım,
Benden bir tane daha yoktu bu oyunda,
Ve senden.
Benim görevim seni korumaktı,
Canım pahasına olsa da.
Ama seni kaybetmek yoktu hesapta.
Bu kadar kolay yenilmek yoktu bu şavaşta.
Sonra farkettim ki,
Sen Şah değilmişsin aslında,
Ve ben de Vezir.
İkimizde basit birer Piyonmuşuz.
Ben seni fazla büyütmüşüm gözümde,
Sen de kendini önemli sanmışsın.
Tek kurtuluşumuz birbirimizi kollamaktı,
Ama ben sana güvenmekle yanılmışım,
Sende ona.
Oyun başladı,
Ve ilk yenilen yine biz olduk.
Hayat bir ders daha veriyordu,
Ve bize yine hayatı kenardan izlemek düştü.

Özgür
13.02.2013

Küçük Ama İşlevi Büyük

Blogumda acayip kasvetli bir rüzgar estirdiğimi farkettim son zamanlarda. Ama bunda günümüzdeki şartların ve yaşadıklarımın etkisi çok büyük. Mutlu olabilecek bir durumda değilim yani uzun zamandır. Bende mutlu olduğum zamanları yazayım biraz dedim.Yani "Çocukluğum."
Aslında çocukluğum demek çok doğru olmayacak galiba, küçüklüğüm diyeyim en iyisi.

Ben şu anda ne isem çocukluğumda tam tersiydim, yaklaşık Ortaokul birinci sınıfa kadar falan da bu durumdaydım.
Bu tam tersini biraz açayım;
Bir kere inanılmaz yakışıklı bir çocuktum. Hiç öyle her çocuk küçükken sevimlidir falan demeyin benimki farklı bir şey. Aşağı yukarı 5 yaş civarından ortaokula kadar ki dönemde bütün kızlar benim peşimdeydi. Mahallede oyun oynarken bütün erkek çocukları dışlanırken ben kızlarla beraber ip atlardım, evcilik oynardım, "dan dan dana"* oynardım. Okula giderken sınıfta herkes iki kişi otururken ben üç kişilik sırada oturuyordum. Nedeni iki tane kız. İkisi de benden hoşlanıyordu öğretmen birisini kaldırmak istediğinde de kavga ediyorlardı.
5 yaşındayken bir kızı babasından istemiştim. O zamanlar babamın şöför olarak çalıştığı otobüsle oturduğumuz evi başlık parası olarak vermiştim, babası da kızı bana vermişti. Mahallenin en sert, feminen kızını babasından istedim, kızın da bende gönlü varmış bir hafta kadar sevgili olmuştuk. Hatta aile bile olmuş olabiliriz birlikte tuvalete bile giriyorduk yani. Evet cinsellik hayatıma daha 5 yaşında girdi.
Cinsellik demişken sünnetimi de 5 yaşında oldum. Tam bir efsanedir benim sünnetim, çünkü belediyenin düzenlediği toplu sünnet şöleninde sosyete sünnetçisi Kemal Özkan tarafından Konyaaltı Açık Hava Tiyatrosu'nda sünnet edildim.  Üç tane iğne vurdular yine de uyuşturamadılar o bölgeyi. Ama efsaneliği sadece buradan gelmiyor, Ben sünnet olmadan önce kaçtım. 30-45 yaş arasındaki yaklaşık 6-7 kişilik bir aile grubu beni yakalayamadı. Düştüm dişimi kırdım ağladım zırladım ama yine de yakalanmadım. Beni yakalayamayacaklarını anlayınca hileye başvurdular, bir kutu kola almışlar, bana " Tamam vazgeçtik haydi eve gidiyoruz" deyip kutu kolayı verdiler o anda da üzerime hepsi birden çullanıp yakaladılar.
Hayatımın en zevkli zamanları diyebilirim 5 yaş için.

İlkokul zamanlarımda da aktiftim diyebilirim. Her organizasyonun içinde olmaya çalışıyordum ta ki 23 Nisan'da okuyacağım şiiri unutana kadar. İlkokul birinci ya da ikinci sınıftayken ezberlemem için iki kıtalık bir şiir vermişlerdi ve ben kendimi bütün okulun önünde elimde mikrofonla şiirin ikinci kıtasını hatırlamaya çalışırken buldum. Ondan sonra da hiç bir törene katılmadım zaten.

Küçüklüğümdeki yüksek özgüvenli ve yakışıklı Özgür'ün, içine kapanık, şişko ve tipsiz hale gelmesi ortaokul dönemi ve ergenlik çağına denk geliyor. Çok kısa bir sürede inanılmaz derecede kilo aldım ve şu anda ki halime geldim.
Bu kadar kasvetli yazmamın nedeni, geçmişimi biliyor olmamdır belki. Hayat standartlarımın 180 derece tersine dönmesini kabullenemiyorum.


Çocukluğumda anlatılacak çok fazla ayrıntı var. Belki ileride bu yazının ikincisini de yazarım.    


* Dan dan dana; Ortada bir kişi çömelir, herkes etrafında toplanır başının üzerine işaret parmağını koyar,  "dan dan dana, bak şu yana..."  diye devam eden acayip bir tekerleme söyler sonra kaçardı. Yakalanan ebe olurdu. Böyle de salak bir oyun işte ama bütün kızlar çok severdi bu oyunu.    



30.01.2013
Özgür

Acaba

Beni tek kişilik bir hayat yaşamaya mahkum edenlerin dahi hayatlarının tek kişilik yatakta bitmesini istemem. Bir tarafı artık boş ve soğuk olsa bile bir yaşanmışlık olmalı orada. Benim hakkımda verdikleri yanlış kararların, hayatları boyunca unutamayacakları bir pişmanlık olarak kalmasını diliyorum sadece.

Pişmanlıklarında boğulmalarını değil, gece gündüz, yatıp kalkıp beni düşünmelerini değil, sadece bir acabalık yer kaplamak istiyorum insanların hayatında. Karşı penceremden gizli gizli bakmalarını değil, her karşılaşmamızda mahcup olmalarını utanmalarını değil, sadece basit bir keşke olmak istiyorum.

Peşinden o kadar koştuktan sonra basit bir kaybediş yaşamamalıyım, hep bir kenarda kalmalıyım. Büyük bir yer istemiyorum, dört odası bulunan kalbin hava boşluğuna da razıyım. Bilgisayara girmiş karantinaya alınmış ama çalışmaya devam eden bir virüs gibi,  bilinçaltında karantinada bekleyeyim ama çalışmaya devam edeyim. Belirli aralıklarla acabalar göndereyim beynine. Kana karıştırayım damarlar vasıtasıyla önce kalbine sonra da tüm vücuduna ulaştırayım mesajımı;
Acaba...
Acaba...
Acaba...

"Keşke be keşke. Keşke seven insana "Arkadaş kalalım." demenin küfür etmekten beter olacağını bilseydim. Acaba hala seviyor mu?"
Acaba...


Mission Complete



05.01.2013
Özgür

Cevab Veremedi

Kanuni Sultan Süleyman'ın hepinize selamı var, "birilerine söyleyin benim haremimle uğraşıp durmasın, becerebiliyorlarsa kendileri de yapsın." diyor. He bu arada kıyamet ilk bizim orada koptu, bu mesajı da Cennetten yazıyorum. Burada havalar mükemmel, görmeyi hayal ettiğiniz herkesle bizzat tanıştım Fatih Sultan Mehmet'le aramız çok iyi mesela, gemileri karadan yüzdürmeyi nasıl akıl ettiğini anlatacak ilerde.

Mimar Sinan ile ortak proje fikirlerimiz var. Cennet'in tam ortasına Şadırvan yapıyor bir tane, o bitince Çamlıca tepesine ve Taksim'e Camii yapacağız. Fikri ben verdim çok hoşuna gitti. Darwin'i gördüm iki saat önce yanında bir dişi maymun vardı. Sordum "bunu niye gezdiriyorsun yanında?" diye, "evrim geçirmesini bekliyorum, sonra evleneceğiz." dedi. Yazık garibim yalnızlıktan çıkarmış sırf Evrim Teorisi'ni. Einstein tam karşımda oturuyor, izafiyet teorisini geliştirmeyi düşünüyormuş, ben de kafasını karıştırmamak için çok konuşmadım.

Leonardo Da Vinci'yi gördüm iki sokak önce. "Hacı senin için İlluminati üyesi diyorlar" dedim, "kanka hurafe onlar inanma" dedi. "Bana mutluluğun resmini çizebilir misin Leo?" dedim, "mutluluk içimizde" dedi. O da felsefeye vermiş kendini yazık. Nicola Tesla'yı gördüm tokalaşayım dedim elektrik çarptı, kaçtım bende. Bir kaç sokak öteden bir patlama sesi geldi hemen uçtum gittim sesin geldiği yere, (bu arada siz bilmezsiniz burada bir yerden bir yere uçarak gidebiliyorsunuz, çok zevkli oluyor.) Adolf Hitler Cennet'e gizlice girmeye çalışan bir Yahudi'yi yakalamış. Adamlar burada bile sahtekarlık peşinde yani. Hitler'e Yahudileri Cennet'e sokmama görevi verilmiş.

Noel Baba'yı da gördüm, çocuğun birine şeker vermeye çalışıyordu. Hiç öyle ak sakallı falan değil bildiğin kapkara bir şey adam. Yıllarca bizi yemişler meğer. Ak sakal demişken Ak sakallı Dede'yi de gördüm, önüne gelene numara dağıtıyor. "Dede bunlar ne numarası!" dedim, "Yolda gördüğüm kapı numaraları oğlum dedi." yıllarca bizimle maytap geçmiş meğerse. Deniz Gezmiş hepinize selam yolladı, ama size biraz kırgınmış, "uğruna can verdiğimiz emanetimize sahip çıkmadılar." dedi.

 Lidya'lı bir kaç kişiyle tanıştım, "Usta dünyada sizin arkanızdan pek rahmet okumuyorlar." dedim, "sorma birader biz de yediğimiz haltın farkına geç vardık." dediler. Parayı bulduklarına bin pişmanlar yani. Tavus Kuşu gibi bir adam gördüm dolaşırken, "Abi sen ne ayaksın ?" dedim, "Kızılderiliyim." dedi, "Hacı Kızılderililer Türkmüş diyorlar doğru mu?" dedim, "Ne alakası var lan!" dedi. Baltayla ortadan ikiye yaracaktı zor kaçtım valla.

 Afrodit misali taş gibi bir hatun gördüm, Afroditmiş meğer. Bir gün evine çay içmeye davet etti beni.

 İnanmayacaksınız ama Maya takvimini hazırlayan amcayı gördüm. Dedim "amca neden bu tarihte bıraktın takvimi?" "Bırakmadım oğlum öldüm." dedi. Meğer adam takvimi hazırlarken kalp krizi geçirip ölmüş, o ölünce de arkasında yetişmiş eleman olmadığından kimse bitirememiş takvimi. Sonra da beceriksizliklerini örtmek için böyle bir hikâye uydurmuşlar.

Tam benim eve girecektim ki bir de ne göreyim,
Atatürk!
Hiç bir şey diyemedim utancımdan. Başımı eğdim öne.
Atatürk karşıma geçti ve dedi ki; Ben bu ülkeyi tek başıma kurmadım. Senin büyük büyük dedelerinin, hepinizin atalarıyla beraber kurdum. Hepsi siz mutlu, huzurlu bir gelecek yaşayın diye gencecik yaşta, çocuk yaşta öldüler. Siz, bizim bıraktığımız yerden ileriye taşıyacağınıza hep geriye götürdünüz. Eğitim seviyenizi geliştireceğinize sahte hocalara, üfürükçülere, şarlatanlara bel bagladınız. En önemlisi de sizi yönetenlerin gaflet, dalalet ve hıyanet içinde olduğunu görmezden geldiniz. Vatanımızı emanet ettiğim gençlerin bu hale geldiğini göreceğime yok olsaydım keşke, çok yazık çocuk çok yazık! dedi.

21Aralık 2012 kıyameti yukarıda yazdığım ve tamamen benim uydurduğum hikâye kadar hikâyedir. Ama en son kısım durup düşünmeye yeterlidir bence...

21.12.2012
Özgür

Nokta Nokta Bankası Mülakat Soruları

 

En baştan söyleyeyim cevaplar aşırı derece argo ve küfür içerir. Bu konuda sıkıntısı olanlar okumaya hiç başlamasın diye bir tavsiye verebilirim.

İş bu post bir bankanın açacağı personel alımı sınavına girmeye karar verdikten sonra yaptığım araştırmalar sonucu ortaya çıkmıştır. Sorular tamamen gerçektir ve 2008 yılı personel alımında yapılan mülakatta sorulmuş sorulardır. Tabi cevaplar o döneme ait değil çünkü o dönem ben bu sınava girmedim. Cevapları yeni yazdım. Ama normalde bu sorular böyle cevapları hak ediyor. Resmen işe girmek için kıçını yırtan adaylarla dalga geçmek için sorulmuş sorular bunlar.

Bir de banka ismi vermedim ki başımıza iş almayalım.

Neyse laf salatası yapmayayım iyi eğlenceler…

 

1 İç işleri bakanı kimdir? (İdris Naim Şahin)

2 Dış işleri bakanı kimdir? ( Ahmet Davutoğlu)

3 Ekonomiden sorumlu devlet bakanı kimdir? ( Ali Babacan)

4 Maliye bakanı kimdir?  (Mehmet Şimşek)

5… bankası şube sayısı ne kadardır? (Sallasan değiyor.)

6 Alacağın maaşı biliyor musun? ( Üçün biri olacağından eminim.)

7 Türkiye’de enflasyon oranı nedir?  ( 35 cm civarı diye düşünüyorum. Daha büyük de olabilir zira götümüz çok acıyor.)

8 Türkiye'de ekonomik büyüme ne kadardır? (Yok denecek kadar az. Yok yok aslında “denecek kadar az” kısmı fazla oldu.)

9 … bankası genel müdürü kimdir?  ( Valla ben değilim.)

10 Yönetim kurulu başkanı kimdir?  ( Bizim dayıoğlu.)

11 Spk başkanı kimdir? ( Spk başkanı Hüseyin Üzmez’dir. Ya kim olacağıdı?.)

12 Spk nedir?  (Sapıklar ve Pislikler Kurulu)

13 Merkez bankası başkanı kimdir?  ( Matild Manukyan. Valla merkez deyince orası geldi aklıma.)

14 Kara para nedir? (Ben en fazla kırmızı olanını gördüm. Kara olanı ne ola ki?)

15 Resesyon nedir? (Resepsiyon?)

16 Cari açık nedir? ( Götümüzdeki deliğin büyümesi, yerine göre ikinci, üçüncü veya daha fazla deliğin açılması demektir. Bir noktadan sonra çok havadar bir göte sahip oluyorsun serin serin yatıyorsun geceleri.)

17 Enflasyon ve deflasyon nedir? ( Enflasyonun canavarı var, deflasyonun kedisi var.)

18 İpotek nedir? ( Aha şimdi yarr… pardon boku yedin demektir.)

19 Hazine müsteşarı kimdir? ( Ortalıkta bir hazine olmadığı için müsteşarına da gerek kalmadı görevden alındı. Park ve Bahçeler Genel Müdürü şimdi.)

20 … bankası nereye bağlı? ( Hiçbir yere bağlı değil, ben baktım etrafına, bağlamayı unutmuşlar heralde.)

21 Mortgage nedir? ( S.kilmekten rengi değişmiş kıça MorGıç denir.)

22 … bankasının faiz oranları ne kadardır? ( Eve haciz getirecek kadar.)

23 … bankası nasıl bir bankadır? ( Tuttuğunu s.ken, tutamadığını diğer bankalara havale eden)

24 Türkiye’nin bankacılıkla ilgili en büyük sorunu nedir? ( Artık S.kecek daha fazla insan kalmamış olması. Hep aynı insanlar zevk vermiyordur tabi bir süre sonra.)

25 … bankası büyüme oranı nedir? (34 cm’den 35 cm’ye çıktı geçenlerde.)

26 …bankası öz kaynak karlılığı ve aktif karlılığı nedir?  ( Mal beyanı ortada her yerde boyutunu belirtmeye ne gerek var.)

27 … bankasının personel sayısı ve kaç noktada rakipsiz olduğunu belirtiniz?  (Bir sen, bir ben, bir de bebek. Bel ve boyun bölgelerinde rakipsiz bence çok güzel kulunç alıyor.)

28 Özelleştirme nedir? Üç örnek verin. ( İnsanları hep biz s.kmeyelim biraz da yabancılar s.ksin düşüncesiyle yapılan satış işlemleri. Bir nevi pezevenklik. Telekom’la Arap şeyini, Finansbank’la Yunan şeyini, Oyakbank’la Hollanda’lı şeyini denedik. Hepsi de çok zevk veriyor ama Türk şeyinin yerini tutmadı hiç birisi.)

29 Bankalar neden kurulmuştur? ( İnsanlar intihar etsin diye.)

30 Virman nedir? (Gazman’ın kız kardeşi. Süperman’ın sevgilisi.)

Havale nedir?  (Kredi kartı ekstresini gören insanın geçirdiği şey.)

Eft nedir? ( Elektronik Fön Transferi.)

31 Müteselsil sorumluluk nedir? (Yanılıp şaşıp bir açık verirse şirket hem çalışanı hem müşteriyi üst üste koyup s.kme işlemidir.)

32 Key nedir? (İngilizce Anahtar demektir. Evet tahmin ettiğin gibi götümüzün anahtarı.)

33 Sera nedir? (İnsanlar kaçmasın diye camdan bir kafese tıkıp orada s.kmektir.)

34 Topraksız tarım hakkında bildikleriniz nelerdir? ( Topraksız tarım şeysiz erkeğe benzer, ikisi de hiçbir işe yaramaz.)

35 … bankasının yıllık net karı ne kadardır? ( Kasıktan dize kadar)

36 … bankasının vizyonu ve misyonu nedir? ( Vizyonu teker teker bireyleri, misyonu toplu halde herkesi s.kmek)

37 Seni başka illere göndersek gider misin? ( Belki beni başka ilden buraya gönderdiler ne biliyon?)

38 Patron ve yönetici arasındaki fark nedir? ( Hiç bir fark yok ikisi de en alt seviye de çalışanı s.ker.)

39 Senin diğerlerinden farkın ne neden seni alalım? ( Kara Kaşım, Kara Gözüm, Koca Götüm)

40 Buğdayın ekim zamanı ekim şekli gübreleme zamanları kullanılan gübreler nelerdir?  ( Buğdayın ekim zamanı adı üstünde “Ekim” Zamanıdır. Avucunu buğday tohumuyla doldurup önceden sürülmüş toprağın üzerine atarsın. Suni gübreler ortalığı kasıp kavuruyor olsa da en doğal gübre boktur. Ama ne gerek var ki bu kadar bilgiye gdo her şeyi açıklar nasıl olsa.)

41 Ph nedir, değeri kaçtır, tuzlu ve alkali toprak ne demektir?  (Alfabenin 20. Ve 10. harfinin yan yana gelmiş hali. Bozuk Türkçenizden anladığım kadarıyla  normal değerlerini sorduğunuzu düşünüyorum 5,5. Alkali Toprak Verimli Toprak demektir. Beton ekersin  …  Bankası yetişir o kadar verimli yani.)

42 Kayısı ne demektir?  ( Bir yiyecek olduğunu tahmin ediyorum. Zira pahalı olması sebebiyle hiç yiyemedik.)

43 Açlık sınırı ne demektir açlık sınırı ne kadardır? (İnsanların yaklaşabilmek için can attıkları maaş birimi. Hiç yaklaşamadığım için ne kadar olduğunu bilmiyorum.)

44 Asgari ücret ne demektir ne kadardır? (İnsanların açlıktan ölme sınırında yaşamasını ama bir mucize eseri hala ölmemesini sağlayan devletin belirlediği en az ödeme tutarı)

45 Ekonomiyle ne kadar ilgilenirsin? (Param oldukça İddaa oynayacak kadar)

46 Neden … bankası?  (Çünkü Eşeğin Zkinden Dolayı)

 

 

Mr_Lonely

Doğmadan Ölen Aşklar

Teoman ft İrem- Bana Öyle Bakma


Hepimiz günah yüklü insanlarız.        
Hayatımız yanlışlarla dolu.
Bazen bu günahlar öyle çok büyüyor ki, cezasını çekmek için ilahi bir gücün bizi alıp ateşten kodese tıkmasını beklemek zaman kaybı haline geliyor. İşte böyle durumların bir numaralı cezalandırılma yöntemi aşk bence.
Dünyanın en akıllı insanı olabilirsin, en bağımsız, özgür insanı olabilirsin, hatta hiç bir olumsuzluktan etkilenmeyecek kadar vurdumduymaz olabilirsin. Bütün bu özelliklerin hiç kimseye aşık olmadığın zamanlar da kişiliğini yansıtıyor.

Birisini seviyorsun, sana o kadar çok uzak duruyor o kadar soğuk davranıyor ki, sanki o Miami'de güneşlenirken sen Alaska'da donmuş çişlerinle oynuyormuşsun gibi hissediyorsun.
Birisini seviyorsun, senin onu sevdiğinin farkına vardığı anda aklından geçen ilk şey, sadık bir köle kazandığını düşünmek oluyor.
Birisini seviyorsun, o kadar çok seviyorsun ki gidip konuşmaktan korkuyorsun, kaybetmekten korkuyorsun. Konuşamadıkça kendine ızdırap oluyorsun, hatta alkolle yakın arkadaş oluyorsun, ama o bunun farkına bile varmıyor.
Bazen gidip kendini ifade etme cesaretini gösteriyorsun ama karşılığında aldığın cevap dünyanı yıkmaya yetip artıyor bile...

İlk önce yüzünün şekli değişiyor, dışarıya yansıtmak istemesen de illa ki suratın asılıyor.
Sonra moralin değişiyor, arkadaş ortamlarında bile ağzından cımbızla kelime çeker oluyorlar.
Sonra fiziki yapın değişiyor, ya Angus gibi oluyorsun ya da Deve Boynu gibi.
Saçlarının rengi Beyaz Atlı Prens'in atının yelesine biraz daha yaklaşıyor.

Bütün bu cezaları çekerken içinde kalan bir umut varsa, o da işte cezanın son aşaması.
O umut sevdiğinin başkasıyla bir ilişkiye başladığını öğrenir öğrenmez yine ızdırap oluyor.

Artık gece gider yastığa sarılıp mı uyursun,
Kafanı taşlara mı vurursun,
Kıçını asfalta mı sürtersin,
Kaybettimişsindir.
Hem işlediğin günahların bir kısmının bedelini ödemişsindir, hem de sevdiğini kaybetmişsindir.
Yeni bir günah işleyene kadar da en büyük ızdırabın bu olacak.

Bazı insanlar çizginin hep kaybeden tarafında olacak kadar şanssız olmak zorunda değildi.
Arada bir kazansak iyiydi.
Belki o zaman ölümden korkmak için bir sebebimiz olabilirdi.
Belki de yaşama sevincimiz olabilirdi...


Mr_Lonely
05.08.2012

Kuş

Geçen gün bir kuş gördüm parkta gezerken,
Aynı senin kalbime konduğun gibiydi ağacın dalına konarken.
Gözlerimi alamadım bir türlü üzerinden,
Her ayrıntısını sana benzetmeye çalışırken.
Ağzım açık kalmış havaya bakarken,
Birden aklım sen geldin yine,
Aynı senin hayatıma ettiğin gibiydi, güzel kuş ağzıma sıçarken.
Derken piyangocu geldi birden,
Dedi, "Abi bilet al istersen,
Hazır kuş üzerine pislemişken,
Belki şansın dönmüştür otururken."
Aynı senin benden faydalandığın gibiydi,
Ben her şeye inanacak kadar gerzekken.
Sonra kuş uçtu konduğu yerden,
Dönüp aşağıya bakmak aklına bile gelmemişken.
Arkasından "gitme" diye bağırırken,
Ortak yönleriniz geldi aklıma birden.
Sen de aynı kuşun kıçına benziyordun, Hayatımın içine sıçıp giderken.

25.12.2011
Mr_Lonely

Sitem

Buradan sitem ettiğim zaman bir şeylere,
Sebebi başka yerde efendiliğimi bozmayayım diye.
İçimdeki nefreti uzay boşluğuna bırakmış gibi hissedeyim diye.
Ama kimse kusura bakmasın,
Artık prim verilmiyor efendiliğe.
Artık herkesin meyli PİÇLİĞE.
Kimse değer vermiyor artık gerçek sevgiye,
Bu devirde insanların gönlünün kıblesi,
İBNELİĞE dönmüş İBNELİĞE...

Mr_Lonely.
10.10.2011

Benden Avrat Olmaz

Ödül Köşesi
Konu ile ilgili teknik bilgiler linkte.

Ben hediyeyi çok severim, iki hediye almışım hemen sevineyim dedim.

Şimdi bana deseydin ki bir günlüğüne kadın olsan falan filan, kavga ederdik Gardaaaşşşş.
Ne demeye getiriyorsun sen lafı bilelim ki ona göre neşter mi, döner bıçağımı, levye mi, altı patlar mı, bazuka mı.
Keyfimize göre hangisiyle darp edeceksek artık.
Neyse Allah'tan öyle dememişler,, ruhum aynı kalmak koşuluyla bir günlüğüne karşı cins olursam nasıl bir şey olurmuşum onu merak etmişler. (Cahil Milletvekili modu)

Eğer ruh hali değişmiyorsa, o zaman da benden bi bok olmazdı arkadaş onu kabulleniyoruz baştan.
Neyse konumuza dönelim;

180-120-180 ölçülerim olurdu ve 38 beden kıyafetin içine girmeye çalışırdım.
Kafam kadar göğüslerim olurdu, degajenin dibine vururdum ama namus timsali olarak her eğildiğimde göğüslerimi elimle kapatırdım.
Mini eteğimin boyu kilodumun boyuyla aynı olurdu, hatta altımda kilotta olmazdı, her oturduğumda ellerimle hava boşluğunu kamufle etmeye çalışırdım.
Muhtemelen 175 civarı boyum olurdu ama 35 santimlik eyfel kulesi topuklu ayakkabı giyerdim.
Makyajın dibine dibine vururdum. Yüzümü günlük olarak hırdavatçı dükkanına çevirirdim, her gün 3 kilo su bazlı plastik duvar boyasını yüzüme sürerdim. Hatta beni kesmezdi götüme bile makyaj yapardım. Sıçarken klozete güzel görünsün diye.
Kesinlikle bir sevgilim olurdu ve her gün kafatasının içinde var olduğunu düşündüğüm beynini sikerdim. Trip manyağı yapardım. Günde 10 kere mesaj atarsa beni hiç sevmiyorsun, 11 kere mesaj atarsa yeter be sıktın artık derdim. Eğer bara, cafeye götürürse niye beni evden uzaklaştırmaya çalışıyorsun, hem de böyle ezik yerlere getiriyorsun derdim, eğer evde ortam hazırlamışsa Allah'ın öküzü ne kadar cimrisin dışarıya bile çıkarmıyorsun beni derdim.
Yolda yürürken eğer yanımda sevgilim varsa, herkese kaş göz yapıp öpücük falan atardım çaktırmadan. Eğer birisi yavşamaya kalkarsa, aşkım bana asılıyor deyip kavga çıkarttırırdım. Eğer kavga sonucu sevgilim hastanelik olursa ya da hapise girerse terkederdim.
Eğer arkadaş ortamındaysam o an orada olmayanların dedikodusunu yapardım, daha sonra diğeri kalkarsa masadan herşeyi anlatıp birbirlerine düşürürdüm.
Eğer arkadaşımın sevgilisi varsa, geçen gün seninkini bir kızla gördüm deyip ayılmalarına sebep olurdum.
Altın günleri düzenlerdim, sıra bana geldiğinde herkesin kekinin içine müsil ilacı katardım.
Bir iş yapılamsı gerektiğinde hemen etraftaki güçlü kuvvetli erkeklere yavşayıp işimi hallettirirdim.

...

Neyse uzatmayalım, sonuçta diğer kızlardan hiç bir farkım olmayacakmış. Neticede benden Avrat falan olmaz arkadaş.Cinsiyetimden memnunum çok şükür. Allah memnun olmayanlara kolaylık versin.

16.09.2011
Mr_lonely

Şebek

Türkiye'de insanlar anlık mutluluklarla yaşıyor, yarın kimsenin umrunda bile değil.
İnsanların, anlık veya geniş zamanlı, mutlu olmasına lafımız yok. İsteyen somurtur isteyen şebek gibi otuz iki diş meydanda gezer.
Buradaki mesele, hiç bir şeyin farkında olmayan o şebeğin benim de hayatımı olumsuz yönde etkiliyor olması.
Yoldan geçen birisini durdur, eline 10 lira sıkıştır, sonra iki sokak ötede bir arkadaşını gönder gitsin o 10 lirayı adamın elinden alsın sana geri versin.
Kayıp ne oldu bu durumda, hiç bir şey. Peki kazanç ne oldu, o adam sana sebepsiz ve amaçsız bir şekilde güven duymaya başladı.
Buyrun emekliler.
Ya da çalışanlar.
Maaşınıza Yüklü(!) miktarda zam yapıldığı zaman, (Ki bu zamlar genelde seçim arefelerinde oluyor.) bir kaç ay içinde o zammın eriyip yok olduğunu maaş bordrolarınızda farketmiyor musunuz?
Ama rastgele bir emekliyi durdurup sorsanız diyeceği laf, "Allah Razı Olsun daha önce kimse böyle bir zam vermedi." olacaktır. (İnsanların klasik yakınmalarını bir kenara koyarak düşünelim, sonuçta trilyonlarla oynayan birisine sorsak o da kazancının yetmediğinden yakınır.)
Bir yerlerden para geliyor, o bir yerlerin kaynağı genelde Amerikanya tabii ki, gelen paranın adı BORÇ. Bize o borç anamızın ak sütü gibi helal, babamızdan miras gibi yediriliyor. Biz anlık olarak mutlu oluyoruz. Tabi bu sırada, ülkemizin dış borcunun nüfusumuza oranlanmasıyla ortaya çıkan kişi başı dış borç miktarımızda tavan yapıyor. Direkt olarak cebimizden çıkmıyor ya kredi kartı faturası gibi, onun için enterese etmiyor bizi. Doğan her çocuk daha bir borçlu doğuyor sonuç itibarıyla. Ama bizim ağzımızda bal var, mutluyuz.
Birileri çıkıp bizi uyandıracak gibi olsa, ceza sahası dışından hafif bir faul yapıyorlar, bir kaç kişi sarı kartı yiyor biz yine uykuyadalıyoruz. Kim bu sarı kart cezalıları, Denizi aydınlatanlar olabilir belki. Neydi onun adı El Feneri miydi?
Bakıyorlar ki biz Fener'e falan ihtiyaç duymuyoruz, yüzebiliyoruz denizlerde, uyanığız hala, Bu sefer yeni Dalgalar çıkıyor piyasaya. Dalga geçer gibi Ergenekon Destanı yazıyorlar bize.
Bu dalgalar ufakk mı geldi?
Daha büyükleri var.
Üç büyük futbol klübünün taraftar sayısı, ülkenin dörtte üçünden fazla. Eğer üç klübün en kral adamlarını alır içeriye tıkarsan Dalga malga kalmaz alayımız dikkati oraya çeviririz, derin bir uykuya dalarız.
Nasıl olsa meşhurdur Şike Yaptın dedikten sonra Şaka Yaptıııımmm deyip paslaşmalar.
Daha da uyumazsan son darbe yine askerden gelir.
Bir haftada 25 kişiyi şehadete erdirirsen eğer bırak uyanık kalmayı, kış uykusuna bile yatarız hepimiz.
Mutluyuz.
Memleketime yol yapılıyor, asfalt dökülüyor.
Peki uzun süredr kaç okul yapıldığına dair haber yapıldı?
Peki kaç tane sınavda ŞİKE yapıldı haberi geldi?
Mutluyuz.
Şike Şike Mutluyuz.

Bazı süreçleri ben dinamit gibi düşünüyorum.
Upuzuuuunnnnn bir kükürtlü iple bağlanmış bir kalıp dinamit lokumu, fitilin ucu ateşlenmiş bekliyoruz.
Bugün patlamayacağı belli, gelecekte patlayacak. Kimin kucağında patlayacağını merak ediyorum.
Ama şundan eminim, biz anlık mutlu olduğumuz sürece, gelecekte başımıza gelecek hiç bir şeyin suçunu geçmişimizdeki kişilerden aramayacağız. Ve biz yine aynı şebekliğimizle o bombayı kucağında tutacak olan yürekli insanı  rezil edeceğiz.
Bir günah keçisi bulup bütün suçu yükleyeceğiz.
Olsun biz bugün mutluyuz.
Daha yumurta kıçın ağzına gelmedi...


Mr_Lonely
08.08.2011

A.T.S. (Askeri Terimler Sözlüğü)

Fosil: Kendi devrelerine 45 günden az olmamak koşuluyla takılan kişilere denir. Eziktirler, büzüktürler. Ama en önemlisi buçukturlar. 90/1,5, 90/2,5 misali. Ama alt devreliklerini de devrelerinden daha az yaptıkları için bir yönden de şanslıdırlar. Bunlara fosil denir çünkü genellikle bastonlarını görerek teskere alırlar.

Baston: Celp sıralamasının en alttakinin bir üstündeki celptir.
Tamam ya saçma bir açıklama oldu toparlıyoruz Allah Allah ya...
Normal şartlarda bir asker dört celp görür. Bunlar Alt devre, çömez alt devre, piç torun ve öz torunlardır. Öz torun en üst celbi teskereye gönderen devredir. Ama fosil arkadaşlar bunlarla değil bir sonrakiyle teskereye gider. Yani bastonlarıyla. Eğer onlarla da teskereye gidemezse Mezar taşını görür ki bu askeriye de yaşayabileceği en büyük ezikliktir...

Mezar taşı: Ürkütücü görünebilir ama öyle değil işte. Çok biliyonuz herşeyi zaten peh...
Mezar taşı devrelerinin askere gittiğini duyan bir kişi sevinir. Çünkü teskere aldığı tarihin üzerinden 6 ay geçtiğini gösterir bu. Vay anasını ya görür müyüz biz o günleri ...

Neyse konumuza dönelim.

Öz torun: Bu kişiler en üst devrenin biletidir. Bunlar askere geldiği zaman öz dedeleri teskere alır özgürlüğüne kavuşur. O yüzden candırlar, sevilirler. Keşke gelseler el üstünde tutsam sevsem, kafalarını okşasam şafak alsam hepsinden...

Neyse konuyu saptırdık yine...

Piç Torun: Bu kişiler şanssız kişilerdir. Piç gibi ortada kalmışlardır. Her işi yaparlar. Altlarına yeni bir celp gelene kadar da ezilmek zorundadırlar... Piç dedelerini hiç sevmezler. Sevmemekte de haklıdırlar, askerliği kendilerine zehir eden kişiler onlardır çünkü... Gittiler de kurtulduk çok şükür...

Şafak: İşte askerliğin adı. Ne zaman şafak biter askerlik biter. Sayılan her günün, doğan her güneşin adıdır. Her gün gece 12'de başlar 12'de biter. Keşke hızlı hızlı geçse. Nerede o günleeerrr..... Ayrıca Mehtap diye kızım olacağına Şafak diye oğlum olsun da derler. Aslında ben Mehtap'ı daha çok seviyorum. Aşığım ona sevgilim olmasını istiyorum...
Neyse konumuza dönüyoruz...

Mehtap: Acemi birliğinin biteceği günü beklemek, izine gidilecek günü beklemek olarak özetleyebiliriz. Yalancı bir bekleyiş, kendi kendini aldatma hikayeleri, umut hikayeleri, sanki askerlik bitiyormuşçasına yalan bir bekleyiştir bunun sonucu. Çekicidir çünkü aldatır insanı. Aynı sahte aşklar gibidir. Onun için sevilmez.

Çavuş: Kendini bulunduğu takımın orgenerali sanan kişiye denir. Kolunda iki kıytırık rütbe vardır ama sorsan bir kamyon taşşağı olduğunu iddia eder. Birazcık terbiyesiz bir açıklama yapmış olabilirim ama....
Hiçte bile terbiyesiz değil işte. Burada biz ona öyle diyoruz.... O terimi de ayrıca açıklayacağım..

Onbaşı: Çavuşa nazaran daha az taşşağı olan kişiye denir. Her işi bu şahsiyet yapar, her yere koşturur ama sonunda komutandan aferin'i alan çavuş olur. Eziktir büzüktür. Ama rütbesi dolayısıyla sadece çavuşa karşı eziktir...

Er: Taşşak yoksunu kişiye denir. Rütbesi yoktur. Bi boka yaramaz ameleden farksız kişiliktir. Bazılarının hiç bir vasfı bile yoktur. Hele ki alt devreyse hepten armuttur, hepten eziktir.

Taşşak: Bir nevi her yere elini uzatabilen, herkese sözünü geçirebilen, bir dediği iki edilmeyen kişilerdir. Askeriye dışında aslında hiç bir halt değillerdir ama askeriye bu kişilerin götünü aşırı derece de şişirdiği için insanların ya sabır çekmesine neden olurlar. Genellikle sevilmeyen kişilerde bulunur ancak istisna olarak da olsa insanlarla geçimi iyi kişilere de verildiği olur. İkincisi olursa hayat çok eğlenceli olur, askerlik karnavala dönüşür...

KADEME: Ahanda baş belası. Ahanda 20 kilo vermeme neden olan lanet yer. Ahanda ezildiğim yer. Ahanda sanayideki çıraklık döneminde yapmadığım şeylerin daha fazlasını yapmama nerden olan yer. Ahanda askere geldiğime lanet ettiğim yer.
İlk başlarda askerliğin bana ızdırap olmasına neden olmuştu bu yer. Ama daha sonra kademecilerle olan ikili ilişkilerim geliştiği için artık orada fazla yardırmıyorum. Kademe bir nevi tamirhanedir. Koskoca otobüsleri kademeye çektiğimiz için eziyeti de koskocaman oluyor. Yapacak bir şey yok mabede giren şemsiye açılmaz..

Revir: Tam teşekküllü hastane diyeyim siz inanmayın. Usta birliğimde bir revir bile yok. Ancak acemi birliğimde bir adet vardı. 3000 kişilik taburda 30 yataklı bir revir. Lafta askerin sağlığı için çalışıyorlar. Böbrek taşından iki kere revire çıktım ikisinde de daha doktorla oturup adam akıllı konuşamadan taşımı düşürdüm. Düşünün artık ne kadar hızlı çalıştıklarını. Zannedersin ki uzay yolu. Sabah 5'te rahatsızlanıp saat 11 civarında doktorun karşısına ancak çıkabildiğin bir rezillikler bütünü...

Platform: Nam-ı diğer çarpılma mekanı. Bir nevi otogar olarak düşünebiliriz. Yolcuları alıp bıraktığımız yer burası. Birlik komutanının milletin çarşısını kilitlemek için dört gözle şöförlerin hata yapmasını beklediği yer. İki kere burada hata yaptım nasıl olduysa ikisinde de çarşımı kilitlemedi. Galiba iyi gününe denk geldik... Şans işte...


Neyse bu değerli bilgilerin devamını ileriki zamanlarda getiririz. Şimdilik bu kadar yeter. Herkese saygılar sevgiler. Kendinize iyi bakın. Hoşçakalın.

Çok Gerekli Bilgiler Serisi

Eveeeeeeetttt. Geldik ikinci haftanın sonuna. Bendeniz cennetkuşunuz mr lonely tekrar akşam saat 5'e kadar hürgeneral oldum.
Eskisi gibi yazılar yazmayı çok isterdim ama gündemi takip edemediğim için ot gibi yaşıyorum. Hiç bir şeyden haberim yok. Onun için ben de alaydan bir şeyler yazayım bari.

İlk önce günün anlam ve önemini belirten bir konuşma ile başlamak istiyorum.

Çarşı izninin anlamı;
Çarşı izni, haftanın altı günü yaklaşık 3000 tane kamujlajlı erkeğin içinde yaşayan Türk askerinin sokağa çıkıp ağzından salyalarını akıtarak dışarıdaki güzel kızlara baktığı gündür.
Ayrıca kadınlar konusunda uzman olan (olduğunu zanneden) bir tabur erkeğin yemin törenine kadar birbirini şişirmesi sonucu oluşan gazla dışarıdaki bütün kızların, onun dışarıya çıkıp kendilerine laf atmasını beklediğini zannettiği gündür.
Akabinde kızlara laf atılır, kızlar tarafından geri zekalı cevabı alınır ve gaz boşalır.

Çarşı izninin önemi;
Çarşı izni çok önemli ve gereklidir. Çünkü, ilk izne çıkılan gün olan yemin törenine kadar yaklaşık bir ay geçer ve bir ayın sonuna kadar dış dünyanın nasıl bir yer olduğunu unutursunuz. Kamuflajlı askerler dışında içeride gördüğünüz canlı türleri ağaçlar, otlar ve köpeklerdir.
Köpeklerin hepsinin ayağının kırık olması konusuna hiç girmek istemiyorum. Aklıma kötü şeyler geliyor çünkü.
Hayır hayır, Türk askeri köpeğe tecavüz etmez abartmayın lütfen.

Çarşı izninin önemiyle devam edelim.
Dışarıya çıkamadığınız bir ay boyunca konuşulan muhabbet hiç şaşmaz. İki konu mevcuttur.
İlk konu;
- Askerlik bu yıl 12 aya düşecekmiş lan
- Ya bi sktir git, kaç milyon kişi o hayalle askerlik yaptı.
- Oğlum valla bak televizyonda duydum.
- Ya bi yürü git işine. Kafamı bozma.
- Görürsün bak askerlik düşecek bu yıl.
- Askerliğini de, düşüreni de kaldıranı da var ya, bi sktir git ya.

İlk konu böyle uzar gider. Askerlik düşecek mevzusundan midem bulanmaya başladı artık.

İkinci konu aynen tahmin ettiğiniz gibi. Askeriye de en çok satılan gazete Şok gazetesi ve Posta gazetesi.
Posta'da Haydar Dümen abimizin ulvi ve derin bilgilerinden faydalandıktan sonra Şok gaszetesindeki çıplak manken resimlerine bakılır. Sonra da çeşitli fantaziler kurulmaya başlanır. Sonra o hayallerle gerçek hayat o kadar iç içe girmeye başlar ki tuvaletlerde Şok gazetesindeki güzel bayanların resimleri sırılsıklam olmuş vaziyette bulunmaya başlanır.
Herkes sivil hayatında nasıl bir Rambo olduğunu, yatakta yirmi kaplan gücünde olduğunu anlatır durur.

Çarşı iznine çıkıldığında bu iki konunun da palavradan ibaret olduğu ortaya çıkar. Bu yüzden çarşı izni çok önemlidir.


Neyse bu haftalık bu kadar bilgi yeter. Bir daha ki hafta ceza yemezsem yorumları cevaplarım inşallah.
Ayrıca kardeşiniz üstün başarılarını(!)  askerde de sergiliyor. Bu hafta Astsubayın sorduğu soruya doğru cevap verdiğim için çift çarşı kazandım. Arkadaşlarım içerde ben dışardayım. Yarın yine çıkıyorum.
Ama kardeşiniz üstün başarılarını sergileyip çarşı iznini kilitletebilirde. Onun için uzun süre görünmezsem bilin ki ceza almışımdır. :))


Saygılar- Sevgiler- Herbişeyler
Kendinize iyi bakın. Baş baaşşşş.


03.04.2010
Mr_Lonely

Manisa Alaşehir 2. Ulaştırma Personel Eğitim Merkezi

İşin özü bu yazıyı yazdığım gün neşem gayet yerindeydi. Ama şu anda bütün hevesim kaçmış durumda. Muhtemelen sevk yiyip geri geleceğim.
Kademeci olacakmışım gibi yazmışım yazıyı ama Ulaştırmacı oldum. Şöför yani...
 Sizlere iyi okumalar diyeyim. Bu arada yorumları yayınlamam ve cevaplamam geç olabilir. Bunun içinde şimdiden özür dilerim...


Bu bir veda konuşması değildir. Veda etmekten nefret ederim. Veda etmesi gereken tek insan vardır, o da ölmek üzere olan kişi. Benim ki fakir avuntusu.
Hani kuru ekmeği verirsin eline, yanına da bir şişe hazır su verirsin, adam o ekmeği biftek, suyu beyaz şarap zanneder. Hatta hazır suyu içmez bile özel günleri için saklar.
Ya da bir tabak pilav koyarsın önüne, havyar verdiğini zanneder.
Gerçi havyar koysan önüne yemez ki. Yenir mi lan o iğrenç şey. Iyyy.
Neyse lafı uzatmayalım, konumdan saptırıyorsunuz beni. Kafamı karıştırmayın kardeşim yazı yazmaya çalışıyoruz şurada. Allah Allah ya.
Benim durum da bu fakir yeğenimiz gibi, avutuyorum kendimi.

Şöyle avutuyorum, aslında ben askere gitmiyorum. Karayiplere tatile gidiyorum. Bir buçuk yıl sürecek tatil. Sağ tarafımda beyaz kızlar, sol tarafımda siyah kızlar olacak. Manzaramı bozuyorlar biraz, etrafı göremiyorum ama olsun. Onlar başlı başına birer manzara zaten.
Bütün kızlarla aynı yerde kalıyoruz. Odalar birleştirilmiş ranza tarzı yataklar yerleştirilmiş, yaklaşık 1500 tane kadın ve ben, birlikte tatil yapıyoruz.

“Ulan bu salak ölmüş haberi yok.” Dediğinizi duyar gibiyim. Evet öldüm ne olmuş yani aç tavuk kendini buğday ambarında zannedermiş. Nasıl olsa hayallerim kıçımda patlıyor. Emin adımlarla yürüdüğüm her yolun sonunda uçurum çıkıyor karşıma gidemiyorum hedefime. Ben de olmayacak hayaller kuruyorum artık ne yapayım.

Bundan tam 7 ay önce bir sınava girdim. Adı DGS. Bilmeyenler (...şuradaki yazımı...) okuyabilirler. Hayatım boyunca Ösym tarafından açılan sınavlar arasında, girdiğim en kolay sınavdı. Mühendislik fakültesine gitmeyi garantilediğimi düşünüyordum sınavdan çıktığımda. Sınavdan sonra cevaplarımı kontrol ettiğimde de kendimi teyit ettim. Evet iyi bir puan gelecek diye düşünüyordum. Ufaktan hazırlıklar, planlar falan yapmaya başladım. Gideceğeim yerde yurt yoksa şöyle yaparım, varsa böyle yaparım, iş bulurum part time çalışırım, bursa başvururum falan filan. Bundan tam 5,5 ay önce sınavın sonuçlarını aldım. Gelen puan hiçbir yere yetmiyordu. Daldan düşmüş ARMUT gibi kaldım tek başıma. Ösym’ye şikayet dilekçesi falan gönderdim ama yemedi tabi açıkta kaldım.

Görüldüğü gibi 5 ayda insanın hayatı 180 derece tersine böyle dönüyor. 5 ay öncesine kadar aklımda askerlik diye bir şey yokken, ben şimdi askere gidiyorum. 5 ay önce okulu kazanınca hangi yurda yerleşirim acaba diye düşünürken. Mühendislik fakültesinin dersleri nasıldır acaba diye araştırmalar yaparken, şimdi acemi birliği kaç ay sürecek acaba, yüksekokul mezunu olunca direkt çavuş talimgahına düşer miyim acaba diye düşünüyorum.
Yeşil don, yeşil atlet alıp zulalayacağım. Hırsızlık olayları oluyormuş bolca. Donlarımın içine küçük kesecik gibi şeyler dikmem gerekiyormuş, param olursa oraya koymak için.

Ben elektrikçiyim ya, belki beni kademeye alırlar. Komutanların evlerinde falan arıza olunca götürürler beni. Geç lan yap şunu diye.

“Komutanın birinin güzel bir kızı vardır, bildiğin dünyalar güzeli. Bir gün arıza olur ve lonely o komutanın evine gider. Arızayı bulur ve tamire koyulur lonely. O arada kız lonely’e aşık olmuştur. İç geçirir durur. Bütün alem ona, o lonely’e aşıktır. Ancak mr lonely gönlünü kapatmıştır. Hem zaten o komutanın kızı, olmaz öyle aşk falan. Komutana saygı diye bir şey var lan. Kırarım ağzını. Zaten lonely’nin peşinde bir dünya kız var ona mı kalmış? Hıh. Ancak öyle olmaz. Kız lonely’nin içeceğine uyku ilacı katar, sonra yatağına götürür ve bağırır. İmdaaaaattt. Bu bana tecavüz etti babaciim. Evlendir bununla beni. Komutan çıkarır G3’ü dayar lonely’nin kafasına, ya evlenirsin bu kızla ya da kafanı unut. Lonely çaresiz kabul eder bu fıstık gibi kızla evlenmeyi. Sonra evlenirler mutlu mesut geçinip giderler.”

İç Ses: Lan yalancı geri zekalı, aptal, manyak. Kim var lan peşinde, yolda gören iki metre uzağından geçiyor. Haydi onu geçtim, öyle güzel kız sana aşık mı olur lan mal. Haydi onu da geçtim, Kim evlenir lan seninle? Çirkin Bety bile senin yanında Elizabeth Hurley kalıyor oğlum. Kendine gel.

Ya bu geri zekalı iç ses benim kurgu hikayelerime bile karışıyor. Çık lan erkeksen ortaya. İçerden içerden konuşuyorsun var ya kırarım kafanı hee.

Ben aşk meşk hikayesine girmeyecektim. Neyse kaldığım yerden devam ediyorum. Benim gıcık olduğum bir komutan olur mutlaka. Bir gün onun evinde bir arıza olur ve gideriz. Ben buna gıcığım ya, evdeki anahtarların hepsinin kenarından birer faz kablosu çıkarırım. Işığı her açmak istediğinde elektriğe çarpılır. Ertesi gün yine beni çağırır. Ben giderim, “Aaaa komutanım faz toprak arası kısa devre olmuş hemen çözeriz.” falan derim. Arızayı çözmem. Kafayı sıyırana kadar elektriğe çarpılıp durur.

Aklımda bir komplo teorisi daha var. Mesela gıcık olduğum bir komutan mı var? Hemen 155 polis imdat aranır ve bir ihbarda bulunur. Bilmem kim komutan Ergenekon örgütünden birkaç kişiyle gizli görüşmeler yapıyor. Kapıyı dinlerken duyduğum kadarıyla darbe yapacaklarmış. Ohhh. Ben askerliği bitirene kadar içerden çıkamaz o.

Eğer gittiğim yerde kilom yüzünden hava değişimi almazsam, bir buçuk yıl sürecek bir maceraya adım atmış bulunacağım. Ben internetle bütünleşmiş bir Alien’im. İnternetsiz yaşayamam. Bir şekilde bir yerlerden internete girerim diye düşünüyorum. Mutlaka anlatacaklarım olacaktır ama yazacaklarım eğlenceli şeyler mi olur, yoksa başıma hep hüzünlü şeyler mi gelir bilemiyorum. Ama şu kesin, interneti olmayan bir şehire düşsem bile yazarım. Bir not defteri alırım ve ona yazarım. Askerlik bittikten sonra hepsini bloguma aktarırım. Yazmak benim taaa çocukluğumdan beridir hobim. Dördüncü sınıftayken hocamız bize hikayeler yazdırırdı. Benim hikayelerim hep sıra dışı olurdu. Akla mantığa uymayacak şeyler yazardım. Eşeği kurtuluş savaşına sokardım, kendi Malkoç oğlu karakterimi yaratırdım. Bir tane adam 500 kişilik grubun içine dalardı hepsini öldürürdü, kendisi bir çizik bile almazdı. Böyle hikayeler işte. Hoca bir taraflarıyla gülerdi yazdıklarıma. Ben düşünürdüm kendi kendime, niye gülüyor lan bu, derdim. Sonradan hak verdim gerçi adama. Neremden uydurduysam artık bilmiyorum. Keşke o defterim kaybolmasaydı da hepsini bloga ekleseydim.

Neyse daha acemi birliğinden, usta birliğine geçerken verecekleri bir hafta izin var. O arada da yazarım bir şeyler. Ama acemi birliğindeyken en az bir ay dışarıya çıkamayacağım için, bir ay buralar size emanet.

Yolculuk tarihim:24.02.2010
O güne kadar yine konuşuruz tabi. O güne kadar göremediklerim olursa, ya da yazılarımı, blogumu o günden sonra gören duyan olur da ben burada olamazsam, hepinize teşekkürlerimi sunuyorum.
Ayrıca blogu düzenli olarak takip edemeyeceğim için yorum denetimini açtım. Ne olur ne olmaz belki gelir birisi saçma salak mesaj bırakır ben uzun süre görüntüleyemeyeceğim için orada sinirlerinizi bozar. O yüzden yorumlar bir süre benim kontrolümde kalsın.  :))

Geçenlerde adsız bir yorumcu için kendimi tanıtmıştım zaten ama daha fazla detay ve farklı bir hayat hikayesi okumak istiyorsanız BURAYA tıklayabilirsiniz.
Özelden ve tüzelden bana ulaşmak isterseniz BURAYA tıklayarak telefon numaramı alabilirsiniz. Hattımı Ara Beni Boya Beni hatlarına yönlendirdim ki ben askerdeyken canınız sıkılmasın Telekızlarla konuşun istedim.


Hakkınızı helal yapın. Kalın Sağlıcakla. Beni özleyin anacım. Baaay. :)))



19.01.2010
Mr_Lonely

 

TBMM World Combat Cup

Orhan Erdem (Akp Konya) Fight Cumali Durmuş (Mhp Kocaeli)
Hakem : Güldal Mumcu (Chp İzmir)

Her şey milyonlarca insanın severek izlediği bir Kick Boks maçıyla başlamıştı oysa.
İki yiğit çıktı meydaneee, ikisi de birbirinden merdane.
Yok pardon o yağlı güreşçiler içindi karıştırmışım.

Başbakanına Peygamber diyenleri uyarmak isteyen Akp’li boksör, rakibi Mhp’li boksörün köşesine gitmiş, antrenörüne bakın o peygamber değil demek istemişti. Ancak Mhp’li boksörün antrenörü kendisine bunu biz demedik ki sizin klübün junior boksörü söyledi deyince, yanlışlıkla rakibine yumruk atıverdi Akp’li sayın Erdem.

Raunt arasında bir şeyler olacağını sezen hakem Mumcu, maçı on dakika erteleyip hakem odasına gitmişti.
Hakem odasına çekildiğinde, ortalı karışmış, basit bir Kick boks maçı olarak başlayan olaylar bir Smack Down turnuvasına dönüşmüştü.
Smack down maçlarının tek kuralı, kural olmamasıdır.

Akp’li vekil rakibine raunt arasında saldırınca, rakibin antrenörü çıkıp Akp’li vekili saf dışı etmişti. Bunu gören diğer antrenör de sahaya girerek Mhp’li antrenöre yumruk atarak Smack Down maçının resmen başladığını ilan etmişti.

Bu sırada olaylar birbirine girmiş, havada sağlık bakanları uçuşmaya başlamıştı.
Malkoçoğlu misali arkadaşlarını kurtarmak isteyen bakan, önündeki tek engel olan gözlüklerini de çıkarmış, artık yenilmez olmuştu.

Yıllarca Kick Boks eğitimi almış olan Akp’li vekil, Smack Down tecrübesi olmadığından ne yapacağını şaşırmıştı ve kalabalıkta denk getirdiği birisine yumruk atmak isterken parmağı kırılmıştı.

Bu sırada Akp Spor Kulübü başkan yardımcısı, hakemin odasını basarak kendisini tehdit etmekle meşguldü.
Bana bak ulan kadın, git maçını adam akıllı yönet. Maçı bizim kazandığımızı ilan et.
Bak bizimkiler kavga etmeyi çok iyi bilir. Kick Boksçularımızı sahadan çekeriz Smack Down’cılarımızı saha süreriz oradaki herkesi ezer geçeriz. Sonra da senin üzerine salarız.
Kamuoyunda sulu göz olarak tanınan Akp spor Kulübü başkan yardımcı, bir anda aslan kesilmişti.

En son olarak, Akp Spor Kulübü genel başkanı ve Türkiye Kick boks Federasyonu Başkanı sayın RTE hakem kürsüsüne geçmiş ve maçı kendilerinin kazandığını ilan etmiştir.
Bu ülkede en iyi biz söveriz, en iyi biz döveriz mesajı gayet net bir şekilde verilmiş oldu.

Bu arada, biz iktidara geldiğimizden beridir mecliste kavga çıkmıyor diyen Akp’li arkadaşlara buradan selam söylüyorum.

04.02.2010
Mr_Lonely

Bir Dumur Hikayesi 2

...

Aradan bir iki ay geçmiş, Murtaza okulun en aktif öğrencisi olmuştu. Herkesle konuşuyor, muhabbet ediyor, şakalaşıyordu. Yurdun kantinine indiğinde, her masadan birileriyle muhabbet edebiliyor, oturduğu masada hiç yadırganmıyordu. Düriye bunun farkındaydı. Okulun en yakışıklı çocuğuyla birlikteydi ama çocuk Düriye’yi deli gibi elinde oynatıyordu. Kız bu durumdan çok şikayetçi olmuş olacak ki bir süre sonra ayrıldılar.


Okulun başlamasının ardından koskoca bir dönem geçmiş, vizeler bitmiş finaller başlamıştı. Murtaza’nın bölümünün en zor derslerinden birisinden sınavı vardı ve odasında deli gibi ders çalışıyordu. Gece saat üç civarıydı telefonunun mesaj zili çaldı. Gecenin saat üçünde gelen mesajın pek hayra alamet olmayacağını düşündü Murtaza. O saatte hiçbir operatör otomatik mesaj atmazdı. Kargaların bile bokunu yemediği saatte birisi onu işletecek de değildi.

Mesajın ne olduğunu merak ediyordu ama okuyamıyordu Murtaza. Çünkü telefonu taş devrinden kalmaydı. Ekranı bozuk olduğu için ne mesaj çekebiliyordu, ne mesaj okuyabiliyordu, ne de gelen aramaların kime ait olduğunu görebiliyordu. Sim kartındaki bütün numaraları ezberlemişti arama yapacağı zaman ezberden yazıyordu. Ancak bilmediği bir nokta daha vardı ki bunu da o gün öğrenmiş oldu. Telefonunun kulaklığı da bozulmuştu ve karşısındakinin cinsiyeti ne olursa olsun ses çok kalın bir erkek sesi gibi geliyordu.

En sonunda merakına yenik düştü Murtaza sim kartı çıkarıp arkadaşının telefonuna taktı. Gelen mesajı okudu, mesajda şu şekildeydi;

“Selam Murtaza, hakkımda ne düşünürsün bilmiyorum ama ben seni çok seviyorum.”

Murtaza inanmadı. Birilerinin kendisini işlettiğini düşünüyordu. Mesaja cevap yazdı;

“ Kim olduğunu söylersen bir şeyler düşünürüm belki.”

Cevap gecikmedi;

“ Kim olduğumun önemi yok. Seni sevdiğimi bil yeter.”

Murtaza’nın arkadaşı dırdır edip duruyordu, “annem arayacak ver artık telefonu” falan diye.
“Benim telefonu kullan iki dakikalığına” dedi Murtaza.
Arkadaşı, “ Lan o takozu nasıl kullanayım ver benim telefonumu” dedi.
Murtaza çok sinirlendi, “ Al lan telefonun kıçına sok” dedi verdi.

Mesajı çeken numarayı bir kağıda yazmıştı. Sim kartı telefonuna taktı ve numarayı aradı. En son 3 kontörü kalmıştı ve kendisiyle dalga geçildiğinden emin olduğu için onu da küfür etmek için kullanacaktı. Numarayı aradı;

- Kimsin sen?
- (Bozuk kulaklıktan gelen erkek sesine benzeyen kadın sesi) Ya kim olduğumun önemi yok.
- (Karşısındaki sesin bir erkek sesi olduğuna kanaat getiren Murtaza) Ulan senin ben taa a..na k..yarım. Yarın çok önemli sınavım var deli gibi ders çalışıyorum dalga geçmenin sırasımı lan top. Ulan bak yakalarsam seni s..rim.

Dıt dıt dıt dıt dıt dıt dıt dıııııııııııııt.


Kontörü bitmişti Murtaza’nın. Daha anasından girip sülalesinden çıkacaktı ama kontör izin vermedi. Telefonu kapatıp dersine geri döndü Murtaza.

O günü de unuttu gitti Murtaza. Sınavlar bitmiş okul tatile girmişti. Koskoca bir aylık sömestr bittikten sonra okul yeniden açılmıştı. Düriye’nin bölümünü merkez kampüse taşınacaktı. Onların eğitiminin devamı oradaydı çünkü. Herkes birbiriyle vedalaşıyordu. Murtaza o bölümden hiç kimseyi tanımadığı için kantinde oturuyordu. Ancak ilginç bir olay oldu ve Düriye gelip Murtaza’ya sarıldı ve “Her şeye rağmen hakkını helal et” dedi. Murtaza neler olup bittiğini hiç anlamamıştı. Okul hayatı boyunca tek bir kelime bile konuşmuşluğu yoktu Düriye ile ne hakkından bahsediyordu ki?

“Helal olsun” dedi kısık bir sesle. Anlam veremediği için soğuk duruyordu biraz. Düriye arkasına baka baka dönüp gitmişti. Murtaza’da yerine oturup hayatına kaldığı yerden devam etmeye başlamıştı. Ama Düriye’nin neden dönüp dönüp arkasına baktığına da bir türlü anlam veremiyordu.
“ Niye hakkını helal et dedi lan bu kız bana?”

Bir gün odasında otururken telefonu aklına geldi Murtaza’nın. “ulan şu takozu bir tamir edeyim ya” dedi kendi kendine. Çıkardı takımları söktü dağıttı telefonu. Ekranın bağlantılarını, telefonun tuş takımlarındaki tozları başta aşağı her yeri temizledi kolonyalı mendille. Tertemiz yaptı ve topladı telefonunu. Taktı sim kartını ve açtı. Bir de ne görsün ekran düzelmişti. Mesaj kutusunda 60 küsür tane okunmamış ileti vardı. Ama içinden iki tanesi dikkatini çekmişti. Numaralar tanıdık geldi. Okul kapanmadan önce küfür ettiği numaralardı bunlar. İlk mesajı açtı önce. Şunlar yazıyordu,

“ Senin diğer erkeklerden farklı olduğunu düşünmüştüm ama hayvanın tekiymişsin.”

Anlam veremedi bu mesaja. Ulan hem ibne, hem de bana diğer erkeklerden farklısın diyor diye düşündü. Sonra ikinci mesajı açtı;

“ Sırf merak etme diye söylüyorum ben Düriye”

Murtaza o an anladı Düriye’nin kendisinden niye helalik almaya geldiğini. Baştan beridir kendisine ayı diyenin de o güzel kız değil bu Düriye’nin olduğunu da anladı.

Kendisine ayı dediği için ağzını burnunu kırmak istediği kız aşık olmuştu Murtaza’ya. Ve hiç farkında olmadan aylar önce moralinin bozulmasına neden olan olayın intikamını almıştı.

Sanki bütün dünya dertlerini çözmüş kadar rahatladı Murtaza. Eğer karşısındakinin kız olduğunu bilseydi hayatta küfür etmezdi. Belki de sırf o günün intikamını aldırmak için bozulmuştu telefonun kulaklığı. İlahi adalet dedikleri buydu galiba.

Sonuç olarak, dünya da erkek bitse bile onunla çıkmam diyen kız, Murtaza’ya aşık olmuştu.
“Bırak şu ayıyı” dediği adama aşık olan Düriye, aylar önce yaptığı hakaretin karşılığında daha büyük hakaretlere maruz kalarak iki kere dumur olmuştu.
Aslında Düriye, Murtaza’ya aşık olmamıştı. Onun kafasındaki düşünce, Murtaza’nın etinden, sütünden faydalanmaktı. Aylarını geçirdiği o üniversiteye ziyarete geldiğinde çevresi geniş birileriyle takılıp yalnız kalmamak istiyordu. Ancak Murtaza kendisini dumura uğrattığı için planları suya düştü ve diğer arkadaşları her hafta sonu gelirken, Düriye mezun olana kadar bir kere bile fakülteye ziyarete gelemedi...


Not: Bu hikayedeki kişi ve kurumlar tamamen gerçektir. Sadece isimlerini değiştirdim.


26.01.2010-27.01.2010
Mr_Lonely

 

Bir Dumur Hikayesi 1

Murtaza üniversiteye yeni başlamış ve yurtta kalan bir gençtir. Fiziksel olarak iri yarı bir yapıya sahiptir. Kilolu ama hantal değil, el becerisi iyi, sportmen yapıya sahip birisidir. Duygusal olarak çok utangaç, sessiz, damarına basılmadığı müddetçe etliye sütlüye karışmayan bir tiptir. İnsanlarla kolay kolay iletişim kurmaz, ancak ortamını kurduğunda da etrafına hep neşe saçar. İşte bu yazı Murtaza’nın başından geçen garip bir olayı konu almaktadır.

Okulun ilk haftalarıydı, Murtaza oda arkadaşlarıyla uyumunu sağlamış, ortamını kurmuş vaktini geçirmektedir. Daha okul henüz yeni başlamış olmasına rağmen herkes birer sevgili edinmiş bir tek Murtaza yalnız kalmıştır. Hayatı boyunca lanet ettiği özelliği utangaçlığı ve biraz da insanları tanımak istemesi dolayısıyla yalnız kalmıştır. Bir gün yurdun kantininde otururlarken, oda arkadşlarından birisinin kız arkadaşı der ki;

- Lan Murtaza bu yalnızlığın valla içime dokunuyo. Yok mu hoşlandığın birisi?
- Yok ya. Ben daha kimseye sevgili gözüyle bakmadım...
- Bak ben sana bir kız ayarlayayım, bildiğin bir içim su.
- Sen bana kız mız ayarlayamazsın.
- Emin misin? Var mısın iddiasına?
- Sen bana kız ayarlayabil ne istersen yaparım...
- Tamam lan. Yarın ayarlayacağım kızı göstericem sana.

O gün öyle geçer gider. Sabah olur. Aşağıda kantinde toplanılıp hep birlikte okula gidilecektir. Herkes gelir ve yola koyulunur. Şans eseri de kızın Murtaza’ya ayarlayacağını söylediği kişi iki metre önlerinden gitmektedir. Arkadaşı Murtaza’ya kızı gösterir;

- Murtaza bak şu kızı görüyor musun?
- Eee.
- İşte o kız ileride sevgilin olacak.
- Ya bir yürü git işine. Ben senin bana bir kız ayarlayabileceğin ihtimalinin bile olmadığını zaten biliyorum da, o kızı ayartman imkansız.
- Hadi ordan. Görürsün bak.
- Sen o kızı benim sevgilim yap, her istediğini iki kere yaparım..
- Tamam lan.

Evet anlaşıldığı üzere kız manken gibi bir şeydir. Bırak Murtaza’nın sevgilisi olmayı, yolda görse yüzüne bile bakmaz. Zaten arkadaşı da Murtaza’ya oyun oynamıştır. O kızla konuşmamış, başka birisiyle konuşmuştur. Kızın adı Düriye;

- Kız Düriye nassın.
- İyiyim sen nassın.
- Şşşş. Sana bişi dicem. Bizim Murtaza var ya o senden hoşlanıyormuş.
- Murtaza kim ben tanımıyorum ki, göstersene bana bir ara beğenirsem neden olmasın.
- Tamam akşam kantine inecekler, kapıdan gösteririm sana.
- Tamam.

Akşam olur ve herkes kantine iner. Dünyadan habersiz olan Murtaza arkadaşlarıyla sohbet etmektedir. Arkadaşı da Düriye’yi kantinin kapısının önüne getirmiştir. Kapının aralığından Murtaza’nın bulunduğu masayı gösterir;

- Bak kız Düriye görüyor musun? Şu hafif iri olan çocuk.
- Ay yuh sana be. Bana bu Ayı’yı mı layık görüyorsun? Git söyle ona piyasada erkek bitse bile ben o ayıyla
çıkmam.
- İyi tamam.

Arkadaşı gelir Murtaza’ya olayı olduğu gibi anlatır. Kelimesi kelimesine. Murtaza kendisine ayı denmesine
çok kızmıştır. O an o kız oralarda olsa kafasını gözünü kırar, ağzıyla burnuna yer değiştirtebilirdi. Morali çok bozulmuştu. Kızın zaten kabul etmeyeceğini biliyordu ama onun zoruna giden kendisine ayı denmesiydi. Her türlü şakayı kabul eder hoş karşılardı Murtaza ama hakareti ve fiziksel özellikleriyle dalga geçilmesini hiç sevmezdi.

Ancak bilmediği nokta kendisini reddeden kişinin, merdivende gördüğü o manken gibi kızın olmadığıydı. Murtaza’yı reddeden Düriye, fiziksel olarak Murtaza’dan daha kısa boylu ve daha kiloluydu. Çok hantal bir yapısı vardı. Penguen gibi yürüyen bir insandı ve Murtaza Düriye’nin bu şekilde yürümesiyle insanların dalga geçtiğine birkaç kere şahit olmuştu.

Kader kısmet bu ya Düriye okulun en yakışıklı çocuğuyla birlikte olmaya başladı. Murtaza hala yalnızdı, ama yalnızlıktan kurtulmak gibi bir çabası da yoktu. Yurda, okulu adam akıllı okumak için yerleştiğini ve dönem uzatmadan okulu bitirmek istediğini söyleyip duruyordu. Zaten başından geçen bu olayı da unutup gitmişti derslerine konsantre olmuştu.

...

Devamı Var...  

Kozmetik Masalları

Bir varmış bir yokmuş
Pireler berber iken, develer tellal iken, Bihter’in annesinin eteğini çekiştirirdiği, Behlül’ün, Nihal’le doktorculuk oynadığı, Ali Rıza Bey’in henüz daha ilk kalp krizini geçirdiği dönemlerde bir ülke varmış.
Hem jeopolitik, hem politik, hem stratejik, hem de anti alerjik yönden çok önemli bir devletmiş.
Kırlarında çiçekler açar, böcekler suni döllenmeye katkı sağlarmış. İnsanları çalışır ailelerine bakarlarmış. Ordusunun varlığı tüm halkına güvende olma duygusunu hissettirirmiş.

İşçiler, her gün evlerine manavdan aldıkları nevalelerle gider, memurlar kasaba uğramadan eve gitmezlermiş. İnsanlar rüşvet nedir bilmezlermiş. Henüz, “Benim Memurum İşini Bilir” denmemiş.

İnsanlar mutlu ve mesut, dostluk ve kardeşlik içinde yaşarlarken bu hayaller ülkesine bir gün kötümü kötü birisi gelmiş. Geldiği gün güneş kıçını dönmüş gitmiş, ülkeyi bir soğuk hava dalgası kaplamaya başlamış. Daha sonra kardeşlik duygusu ortadan kalkmaya başlamış. İnsanlar ırk ayrımı, mezhep ayrımı yapmaya başlamışlar.

Daha sonra insanların iyice azalan huzurları tamamen kaçırılmış, işçilerin evlerine üç kuruş para sokmalarını sağlayan fabrikaların hepsi özelleştirilip kapatılmış. Önce sendikal hakları ellerinden alınmış, sonra kadrolarına bile bakılmaksızın sokağa atılmışlar. Açlık grevi yapmak zorunda bırakılmışlar.

Daha sonra, memurlar, kadrolu değil sözleşmeli olarak atanmaya başlamış, neredeyse asgari ücret düzeyinde çalıştırılmaya başlanmış, zaten zor olan geçimlerine iyice darbe vurmuş açlığa sürüklemişler. “Benim Memurum İşini Bilir” zihniyeti artık yerini “Benim Memurum Açlıktan Ölmez” zihniyetine bırakmıştır.

Daha sonra sağlık sektörüne el atılmış. Önce eczacılar, sonra doktorlar insanlığına isyan edecek noktaya getirilmişler. Zaten açlıktan kırılan halka hiçbir doktor çare bulamayacakmış, o yüzdende boşuna doktora para vermek istememişler. İnsanlar nasıl olsa açlıktan öleceklermiş, niye boşuna ilaç parası verilsin ki diye düşünerek eczacıları da devre dışı bırakmışlar. İlla ki ilaç isteyen varsa gitsin marketten karpuz seçer gibi ilaç seçsin, rengi, şekli hoşuna gideni alsın demişler.

Aslında en önemli darbeyi, halkın en güvendiği yerden vurmuşlar. İlk önce terörist saldırıları ordunun yapmış olabileceğini iddia edip yıpratmışlar. Terör örgütü “biz yaptık saldırıyı” demesine rağmen, “hayır siz yanlış biliyorsunuz siz yapmadınız” demişler. Sonra askere sivil yargı yolunu açmışlar. İlk başta çok isabetli bir karar olarak görmüş insanlar bunu, herkes yargılanabilmeli demişler. Daha sonra, bilgisayar parçası almaya giden askerleri başbakan yardımcısına suikast planı yapmakla suçlamışlar. Tesadüfen başbakan yardımcısının evinin önünden geçen askerleri kağıt yiyen ucubeler olarak halka tanıtmışlar. Ve hemen ardından devlet sırrı olan belgelerin bulunduğu odaya hakim göndermişler. Orduyu darbecilikle suçlamışlar, yıprattıkça yıpratmışlar.

Daha sonra yakalanan askerlerin kağıt yiyen ucubeler olmadıkları, normal insan oldukları anlaşılmış. Daha sonra başbakan yardımcısının call of duty oyunu ile gerçek hayatı birbirine karıştırdığının farkına varmışlar. Bu arada kozmik odaya giren hakim gizli belgeleri didik didik etmiş. Bütün gizli kalması gereken sırları ortalık malı haline getirmiş.
Kendisine suikast düzenleneceğini sanan başbakan yardımcısı meğerse kozmik odayı da kozmetik oda zannediyormuş. İçeriye giren hakimin de makyaj yaptığını zannediyormuş.

Günlerden bir gün Anayasa Mahkemesi, askere sivil yargı yolunu açan düzenlemeyi iptal etmiş. Hiçbir sivil hakimin ordu mensuplarına müdahale edemeyeceğine karar vermiş. Tesadüfe bakın ki bu karar tam da kozmetik odasına giren hakimin makyajını bitirmesinin ertesi gününe denk gelmiş. Orduya ait devlet sırrı niteliğindeki tüm bilgiler ortalık malı olmuş.
Rivayete göre bu ülkenin üzerindeki kötülük hala devam etmekteymiş.

Gökten üç elma düşmüş. Açlıktan kıvranan halk üç elmayı bölüşeceklermiş ki başbakan elmalara el koymuş.
Neden mi?
Vergi borcu kardeşim...


23.01.2010
Mr_Lonely

Mesela

Sussam mesela,
Konuşmasam.
Bomboş bakıyor gibi görünsem,
Ama için için ağlıyor olsam.
Sakin bir şekilde otursam mesela,
Fırtınaları içime hapsetsem,
Herkes bahar meltemlerinde serinlediğimi sanarken,
Kasırgalardan korunmaya çalışıyor olsam.
Gitsem mesela,
Geri gelecekmiş gibi.
Ama hiç geri gelmesem.
Ölsem mesela,
Toprağa karışsam.
Dünya dertlerinden kurtulsam.
Nasıl olur?

13.01.2010
Mr_Lonely

Barbar Türkler

Terbiyesizlik, ahlaksızlık bize atalarımızdan geçmiş.
Çinlileri kınardık hep, yok hamam böceği yiyorlar, yok cenin yiyorlar, yok penis yiyorlar...
E ne farkımız var? Biz de yiyoruz.
Hem onlar yeni yeni yemeye başladılar, biz yüzyıllardır yiyoruz.
İnanmıyorsun değil mi?
Kanıtlarım ağzın açık kalır.

Hanım Göbeği;
Dünya üzerinde hanımının göbeğini yiyebilen başka bir millet var mı? Ya nasıl bir sadistliktir bu. Kadınlar bir çiçektir falan derler, çiçeğe gösterdiğimiz saygıya bakar mısın? Ayrıca kendi hanımının göbeğini yiyebilirsin sadece diye bir sınırlama da yok. İstediğin her hanımın göbeğini afiyetle yiyebilirsin.

Kadın Budu;
Buyur buradan yak. Tavuk budu değil lan bu kadın budu, insaf be! Yahu Afrika’da ki insanlara yamyam derler. Biz onlardan daha yamyam çıktık. Sonra da yırtınırız bizi Avrupa Birliği’ne almıyorlar diye. Onların yerinde olsam ben de almam. Yani düşünsenize kendi ülkemizde kadın kalmadı, şimdi Avrupalı kadınların ki var sırada.

Dilber Dudağı;
Arkadaş maşallah kadınlarımız da ne verimliymiş be. Yenmeyen yerleri yok maşallah. Kuzu çevirme yapacağına kadın çevirme yap ne farkları var ki? Dudağından tut, bacağına kadar her yerini yiyebilirsin...

Tavuk Göğsü;
Çok terbiyeli bir isim bulduk sonunda değil mi?
Yok yaaa...
Şimdi düşünelim, güzel kadınlara ne deriz?
Piliç. Tavuk yani.
Eee ne oldu şimdi bizim tavuk göğsü?
Kadın göğsü.
Sapık!

Analı Kızlı;
Anasını yemiş yetmiyor. İlla kızını da yiyecek. Aç gözlü mü desem, sapık mı desem bilemedim. Ayrıca kız için de bir yaş sınırlaması koyulmamış. Yani 6 aylık bir kız bebekte gayet güzel yenilebilir.

Yengen;
Ya namuslu bir insan evladı yengesine sulanır mı?
Nasıl bir aymazlıktır bu? Nasıl göz dikeceksin, nasıl yiyeceksin yengeni?
Ama öyle olmuyor işte. Hepimiz afiyetle yiyoruz.

Şıllık Tatlısı;
Bak görüyorsunuz değil mi?
Mesela evlisiniz, gül gibi karınızın yenmedik bir yeri kalmadı. Budunu, Dudağını, Göğsünü, Kıçını Başını her
yerini yediniz doydunuz.
Oh yarabbi şükür.
Afiyet olsun. Şimdi sıra geldi tatlıya.
Tertemiz namuslu karından ancak acı yemek olurdu zaten, tatlı yemek namussuzdan yapılır. Şıllığın birisini de tatlı olarak yedin.

Öğüne tatlıyla başlamışız, tatlıyla bitirmişiz. Dengesiz beslenme de üzerimize yok zaten. Neyse ikinci öğüne geçelim artık...

Dul Avrat Çorbası;
Hani derler ya haram her zaman cazip gelir insana diye. Boşa dememişler işte bu lafı. İlla ki zina yapacaksın yani. Neden evinde gül gibi hanımın beklerken elin Dul Avratından çorba yaparsın. Terbiyesiz...

Alinazik;
Demiştim ya az önce, haram her zaman çekicidir diye. Dul kadına göz diken Gay Ali’ye mi göz dikmeyecek. Ama bak biraz gelişme var, en azından alenen Gay demiyorlar, Alinazik diyorlar.

Kısır;
Böylesi ancak bizden beklenirdi zaten.
Bir insanın çocuğu olmuyor diye onu yemek mi gerekiyor. Nasip olmamış, hiçbir şey yapamazsa evlat edinir, niye yiyorsun ki?
Ama yok, illa ki yiyeceğiz. İlla ki kıyacağız cana...

Vezir Parmağı;
Aymazlıkta son nokta!
Geçmişe bakarsak, saydığımız her yiyecekte başkalarının namusuna göz dikiyorduk. En azından kendimizi sağlama alıp başkasının yemediğimiz yerini bırakmıyorduk. Şimdi artık kendimizden de vazgeçtik. Yedik parmağı afiyet olsun.
Ama biz öyle herkesin parmağını yemeyiz, en düşük vezir parmağı olmalı.
Yoksa yemeyiz.

Son öğünümüze geçelim. Akşam olduğu için hafif şeyler yiyeceğimizi düşünüyorum ama belli olmaz en ağır şeyleri de yiyebiliriz. Alıştık nasıl olsa, parmak bile yedik.

Pisik Taşağı;
Buyur buradan yak.
Pisik denilen şeyin kedi olduğunu düşünüyorum.
Abi kedinin ciğeri var, eti var, budu var. Ama yok alıştık bir kere parmak yedikten sonra taşak da yememiz gerekiyordu zaten. Yedik bizde.

Kol Böreği;
Ohaaaa.
Ya bu ne?
Parmak kesmedi mi?
Allah’ım sen aklıma mukayyet ol.
Aman yarabbi...

Oturtma;
Ayyy.
Bana bir şeyler oluyor.
Ne oturtması lan?
Nereye oturtma?
Yahu insan biraz açıklayıcı bir isim koyar.

Hünkar Beğendi;
Eeee her güzel şeyin bir sonu vardır.
O kadar şeyi yedikten sonra hala yaşıyorsanız eğer, sizi de birilerinin yemesi gerekiyor doğal olarak.
O şeyleri yedikten sonra sağlam kaldıysanız, sultanlara layık bir yemek olacaksınız demektir.
Hünkar beğenir tabi. Onun yerinde olsam ben de beğenirim...

İnandın mı şimdi bizim Çinlilerden bir farkımız olmadığına.
Allah razı olsun ki artık kurtulacağız üzerimize takılıp kalan iğrenç ibarelerden.
Eğer yasa tasarısı kabul edilirse, bu yemek isimlerine daha usturuplu isimler getirilecek.

Örnek verecek olursak;

Pisik Taşağı= Kedi Yumurtası
Şıllık Tatlısı= Hayat Kadını Tatlısı
Kısır= Allah Vermedi Ne Yapalım
Alinazik= Kibar Ali
Yengen= Kan Bağı Yok ki        
gibi...

Örnekleri çoğaltabiliriz. Benden Bu kadar.
Yok yok. İktidar çalışıyor. Helal olsun valla. Bizi büyük bir külfetten kurtaracaklar.
Bu yemek isimleri içimize dert olduydu.
Vallahi var ya inanmazsınız, benim tek derdim buydu biliyor musunuz?


07.01.2010
Mr_Lonely

E53AF90631833D634EB1606BA50792FE491D2CF7