Benden çalacağın hiç bir şey yoktu, insanlara olan güvenimi çaldın gittin. Artık kimseyle ciddi bir yola giremiyor, kimsenin arkasından üzülmüyor, aşık olamıyorum. Bütün eyvallahlarımı da aldın giderken, bütün ar damarlarımı çatlattın. Ne arsızlıktan utanıyorum, ne de ahlak sınırları çiziyorum kendime, ne bir gelecek planı bıraktın, ne de heves.
Masum yüzünün ardında gizlediğin şeytan şebeleği ruhunu görememek de benim ayıbım olsun.
Şimdi ne kalp kırmaktan korkuyorum, ne de insan kaybettiğim zaman üzülüyorum. Donsuz bir sik gibi bıraktın beni orta yerde, kaskatı, ne üşüyorum ne de eğiyorum başımı. Bokun içine batmışlığımdan mıdır bu dik duruşum yoksa korkularımı mağrurluğumun arkasına mı gizliyorum bilmiyorum.
Sen benden bir canavar yarattın. Çok insanın kalbini parçalıyor zerre kadar üzülmüyorum.
Ne işe yarar beddua bilmem, ben sana beddua da etmiyorum. Zaten sen başlı başına en kötü bedduasın. Büyük günahların cezasısın, cehennem ıstırabısın, melek yüzlü şeytan, deprem soğuğu, yutan elemansın. Varlığının zerre ilaç olmadığı derde yokluğunla kezzap olamazsın. Sen benden çalacağını çaldın, bundan sonra beddualarımda yaşayıp aklımı kurcalayamazsın.
Bir gün ölüm sessizliği gibi bembeyaz suratımın karşısında savunmaya geçmeye kalkma sakın kendini. Ne kazanırsan kazan beni yok sayamazsın. Senin de lanetin benim, bütün başarılarının ateşini yakan kıvılcım benim. Hayat hikayeni yeniden yazan benim. Yokluğum bile geceleri kabus gibi çöküyor üzerine. Biliyorum, söylemiyorum, senin en büyük bedduan benim. Silip atamazsın o seneleri, silip atamazsın geçmişi, ömür boyu karabasan gibi çökecek ruhuna. Mutluluğun bile yarım, mutsuzluğun bile eksik. Sen eksiksin benden eksiltip götürdüklerine rağmen. Ben tamamlıyorum kendimi, eksiltip götürdüklerine rağmen.
17.12.2022