31 Mayıs 2014 Cumartesi

Çabalamak

Hiç düşünmeden verdiği kararlar yüzünden hayatı mahvolan insanlar var. Sırf bulunduğu durumun boktan olduğunu, daha kötüsünün başına gelmeyeceğini düşündüğü için, eline gelen fırsatı "Belki daha iyisi vardır" düşüncesiyle tepen insanlar.
.
Eğer ararsan, daha iyisi her zaman vardır. Ama aradığını bulma şansın her zaman yok. Hayat bazen önüne fırsatlar sunar ve bu fırsatı kullanman için ikinci bir hak tanımaz. Sonra hep söylenir durursun "Bir şans daha vermeliydi, kazanmak için biraz daha çabalamalıydı" diye. Haklısın,"Çabalamalıydı!" Ama belki o da senin gibi düşünüyordu?
Belki de "Çabalamalıydın!"

Bazen suçu başka şeylere atarken kaçar gider elinin altındaki fırsatlar. Bazen kaçırdıklarından sonra suni mutluluklar yaşarsın, "iyi ki olmamış" dersin.

Unutma; Eğer mutluluğu kolay elde ettiysen, o aslında gerçekten mutluluk değildir ve çok kısa sürecektir. Mutluluk ve başarıya giden yol her zaman çok zorlu parkurlar barındırır içinde.

Kazandıkların kaybettiklerine değdiyse, bugün yaşadığın özgürlük yarın yerini kaçırdığın fırsatlar için pişman olmaya bırakmayacaksa yolun açık olsun arkadaşım.


29.05.2014
Özgür

Bazen hitap cümlelerinde karşıda bir muhatap aranmaz. Herkes kendinden bir parça bulup kendi payına hutbesini alıp çekilir kenara.

31 Mart 2014 Pazartesi

Çalı Kargası, Kül Köpeği, Beyaz Eşekli Çokoprens

Neden Blog adın?

-Çünkü adıyla müsemma. Doğmadan ölüyorlar.
Tıpkı son seçimlere kadar yeşeren umutlarımıza olduğu gibi...

Hayat felsefeni belirleyen söz nedir?

"Ahmaklar tarafından oynanan bir oyunda çaresiz bir piyonum ben." Luke Reinhart / Zar Adam

Kendinle ilgili üçü doğru dört bilgi nedir?

Profesyonel bir 'Kaybeden'im. Son seçimde acayip göt oldum.
Atatürkçüyüm.
Twitter ve Youtube'a Dns ayarı yapmadan ve herhangi bir browser kurmadan girebiliyorum ve zgürülüklerin kısıtlanmasına karşıyım.
Son seçimde AQP'ye oy verdim.


İlk anıların nelerdir? Hangi yaşa kadar inebiyorsun?

(-0,9) yaşıma kadar inebiliyorum. Dünya ne kadar küçükse o kadar güzel. İnsan annesinin karnından hiç çıkmamalı...

İlk anım ise; doğduğum gün ağlamamışım ve doktor kıçıma bir şaplak atarak ağlatmış. Ben o gün bugündür ağlıyorum. Hayat bana doğar doğmaz dayak atmış ve bana ilk önce ağlamayı, sonra da kaybetmeyi öğretmiş.

21 Mart 2014
Özgür

21 Mart 2014 Cuma

İsyan Etme İtaat Et

Ağlayan Cümleler

İsyan etme itaat et derler ya kardeşim hani. Siktir et sen onları, boyun eğme, eğilme. Bil ki birsinin önünde korktuğun için eğildiğin zaman götün her zaman ulu orta açıkta kalır ve emin ol kimse o götü öyle bakir bırakmaz kardeşim. Ağlama sonra "beni acımadan siktiler" diyerek.

İsyan etme, itaat et derler ya hani kardeşim. Siktir et sen onları, eğer direnirsen vereceğin bir canın var. Şerefsizce alacağın bin nefesten, onurunla vereceğin bir can daha değerlidir. Ve emin ol asla kaybeden olmayacaksın.

İsyan etme, itaat et derler ya hani. Çünkü onların tek korkusu bu ulan. Eğer sen isyan edersen, aslında onların ne kadar güçsüz olduğunu göreceksin. Örümcek ağına düşmüş sinek sen değilsin, onların insafına ihtiyacın yok, örümcek ağına düşmüş sinek onlar ve onların senin insafına ihtiyacı var. Ya sen gücünü kullanıp hem örümceği hem de sineği ezeceksin, ya da bir örümcek ve bir sinek tarafından ezilerek öldürülen insan olarak, korkak olarak tarihe geçeceksin.

İsyan etme, itaat et derler ya hani. Siktir et sen onları.
İsyan et ulan artık,
İsyan et, itaat etme!

Özgür
21.03.2014

26 Ağustos 2013 Pazartesi

Der... Ve Gider...



Şu an içiyorum ve bu şarkıyı dinliyorum biliyor musun? Son güne kadar yolcuyum bu yolda...


İsyan edemediği için sessizliğini isyan bellemiş,
Baş kaldıramadığı için başını hep önüne eğmiş,
Ezilmiş,
Dışlanmış,
Yok sayılmış,
Denemiş,
Kaybetmiş,
Yine denemiş,
Yine kaybetmiş.
Düşmüş,
Düştüğü yerden kalkmış, yine yürümeye çalışmış,
Yine düşmüş,
Sanki görünmez bir iple kasten düşürülmüş gibi.
Vazgeçmemiş, hiç vazgeçmemiş,
Ama her seferinde biraz daha umut kırıntısı bırakmış düştüğü yerde,
Hep yalnız kalmış ama hiç kimseden korkmamış,
Bir insan...
Hem de iyi bir insan.
Bir karıncaya bile zararı dokunmamış.
Herkese faydası dokunmuş bir insan.
Ne yapar?
Neden yaşar?
Cevap basit aslında,
Elveda ile biten bir veda yazısı yazar,
Sonra da bir belirsizliğe doğru ölümcül bir yolculuğa çıkar.
Bazen bir uçurum kenarından başlar bu yolculuk,
Bazen yüksek bir binadan.
Bazen bir kaç metrelik bir ip vasıta olur bu yolculuğa,
Bazen de bir silahın soğuk namlusu, sevgilinin kalbi gibi sıcak görünür son kez ve ilk defa.
Ama hep bir kelime kalır yadigar gidenden, kalanlara.
Hem basit, hem etkili bir son ardımda kalanlara.
Benim mirasım;
"Elveda."

26.08.2013-28.08.2013
Özgür



"Umut biter, hem de tahmin ettiğinizden bile erken..."








26 Temmuz 2013 Cuma

Ebru'nun Hikayesi




Ebru!
Bembeyaz karla kaplı çıplak dağların tepesinde açan kardelen çiçeği!

Tam olarak böyle tarif edilebilirdi Ebru'nun güzelliği. Aşk filmlerinin final sahnesi gibi bir kızdı. Onunla yaşanan her zaman çok kısa gelirdi insana.

1.72 boyunda sarışın, beyaz tenli ve mavi gözlü, 21 yaşında, hayatının baharındaydı. Fiziksel özellikleri bir çok "Yurdum Abazası'nı" peşinden koşturmaya fazlasıyla yetiyordu. Ama onun gözü çocukluk aşkı Burak'tan başkasını hiç görmedi bu yaşına kadar. Ona duyduğu aşkın bu dünyada başka örneği yoktu.

Burak, 23 yaşında, 1,77 boyunda esmer, kahverengi gözlü, fazla kiloları olan klasik bir Türk erkeği.
Ebru ile olan ilişkileri Abaza kültürü tabiriyle, "Off bir kıza bak bir de yanındaki lavuğa bak amuğa goyim." şeklindeydi. Yani Ebru ile yanyana gezerlerken dışarıdan görünen görüntü, sanki Ebru evcil hayvanını gezintiye çıkarmış gibi oluyordu.

Toplumun genelinin kabul gördüğü bazı tabular Ebru'nun ailesi içinde geçerliydi ve bu tabular Ebru'nun 21 yaşına kadar bakire kalmasını sağlamıştı. Ama sevgilisinden gelen yoğun isteklere de dayanamıyordu. Çocukluk aşkı ile birlikteydi ve eğer birisiyle birliktelik yaşayacaksa bu kişi Burak olmalıydı.

Aşkı gözünü kör etmişti kızın ve gerçeği görmesini engelliyordu. Burak ona aşık değildi.

Hiç bir zaman da olmadı. Bir kaç ay önce, Ebru'nun kendisine aşık olduğunu öğrenmişti. Ebru'nun kendine göre çok fazla güzel olduğunu düşünüyordu. Yani ona göre kızı elinde uzun süre tutması mümkün değildi, bu yüzden etinden sütünden faydalanıp bir süre sonra ayrılmayı düşünüyordu. Sevişmek için üstelemesinin nedeni buydu.

Aradığı fırsat ailesi bir kaç günlüğüne şehir dışına çıktığında eline geçmiş oldu. Yoğun ısrarla Ebru'yu o gece kendisinde kalmaya ikna etti.

Burak ellerini vücudunda gezdirmeye başladığında o gecenin çok masum geçmeyeceğini anlamıştı Ebru. Ama bir yandan o da istiyordu masum bir gece olmamasını, kendisini sevdiğinin kollarına bırakmaya karar verdi. "Ne olacaksa olsun artık, en azından sevdiğim erkekle birlikteyim."

İlk önce dudaklarında hissetti sevdiğinin dudağını, daha sonra boynunda ve göğüslerinde, nefesinin sıcaklığı daha da artırıyordu ateşini, bütün vücudunda dolaşıyordu. Bu kadar zevk alacağını hiç düşünmemişti bu zamana kadar. Bütün korkuları yerini inanılmaz bir zevke bırakmıştı bile. O bunları düşünürken sevdiği çoktan en gizli hazinelerini sakladığı kutsalına ulaşmıştı bile. Artık doruğa ulaşması için son bir aşama kalmıştı ve artık o aşamaya geçmişlerdi...

Yatağın üzerindeki bir kaç damla kan dikkatini çekti Ebru'nun. Bu muydu yani bir kadına (Evet o artık bir kadın) namus olarak koyulan kural.
"Elimi kestiğimde bile daha çok kan akıyor."


Mutluydu Ebru ama mutluluğu uzun sürmeyecekti, bunun farkına vardığında ise artık çok geç olmuştu.

Bir süre sonra Burak anlamsız tavırlar almaya başlamıştı. Bir süredir başına bela olan bulantıları ve kusmalarına da anlam veremiyordu ve kilo almaya başlamıştı.

"Ne oldu birden bire böyle?"

Sanki mutlu olmasını istemeyen ilahi güçler bütün lanetini üzerine yağdırıyor gibiydi.

Sonun başlangıcı ise Burak'la ayrıldıkları zamana denk geliyordu tam olarak. Çocukluk aşkı terketmişti Ebru'yu. Kahrından ölmek üzereydi ama çok daha büyük bir sorununun olduğunu doktora gidince öğrenecekti.

"İki aylık hamilesiniz!"

Doktor bir çırpıda söyledi bu sözleri ama her birinin Ebru'nun kalbine saplanan kurşun olacağını eminim tahmin bile edemezdi.

Gayrimeşru bir ilişki yaşadığını bile muhafazakâr ailesine kabul ettirmesi mümkün değilken hamile olduğunu nasıl söyleyecekti ki? Tek bir çaresi vardı Burak'la konuşmak, hemen aradı eski sevgilisini...

"Yalan söylüyorsun!"

Burak, Ebru'nun hamile olduğunu öğrenir öğrenmez ilk bu cümleyi kurmuştu.

"Zaten ayrılırken aklıma gelmişti böyle bir yalan uyduracağın ama yemezler. Sen beni ilk erkeğin olarak hatırlayacaksın her zaman ama sen benim aklımda her zaman bir orospu olarak kalacaksın."

Ne kadar da delikanlıca bir davranış!

"Çocukluğumdan beridir bu şeref yoksunu insana mı aşıktım ben?"


Artık tamamen çaresizdi Ebru.

"Koskoca bir toplumun ahlak düzeyi nasıl olurda bacak arasından yukarı çıkamaz."

Tam da bunları düşünürken, önünden geçtiği bir dükkandan gelen seslere gitti kulağı. Ses televizyondan geliyordu. Kendisini din alimi olarak tanımlayan birisi, "hamile kadınların sokağa çıkması terbiyesizliktir." diyordu.

"Koskoca bir toplumun din adamı bile beynini penisinde ki küçücük kafanın içinde taşırsa, ahlak düzeyinin bacak arasında kalması gayet doğal."

Tam o anda olduğu yerde çivi gibi çakıldı kaldı Ebru. Gözleri yuvalarından fırlayacaktı neredeyse;
"Bir iki aya kalmaz benim karnım belli olmaya başlayacak!"

Böyle bir şeyi ailesine anlatmasının mümkün olmadığını biliyordu;
" Bundan kurtuluşum yok, beni öldürürler!"

Karnında bir zamanlar canından çok sevdiği adamın çocuğunu taşıyordu ve böyle bir durum dünyanın bir çok yerinde mutluluk sebebidir.

"Ama burası dünyanın bir çok yeri değil."

Yürüye yürüye falezlere kadar gelmişti. Güzel manzaraya bakarak belki biraz huzur bulabileceğini düşünmüştü. Ve aradığını buldu...

Denizden kırk metre yüksekte duruyordu ve gözleri ufuk çizgisindeydi;

"İşte aradığım huzur." dedi.

"Hayat yaptığın yanlışlar değildir, hayat yaptığın yanlışlar sonucu sana kalanlardır. Yanlış kişiye aşık olmak telafi edilebilirken yanlış kişiden hamile kalmak telafi edilemiyorsa sana kalan hayatın mutlak değeri sıfıra tekabül ediyor demektir. Sevdiği adamın gözünde bile orospu olmaktan öteye geçmemiş bir kadınım ben."

" Bu toprakların insanları sırf hamile olduğum için bile beni görmeye tahammül edemiyorken gayrimeşru bir çocuğun annesi olarak nasıl nefes alabilirim. Benim çocuğum babasının kim olduğunu sorduğu zaman nasıl açıklarım. Babasız bir çocuk olarak arkadaşları tarafından dışlanmasına nasıl dayanırım. Hiç suçu olmayan bir bebeğe bunu yaşatmaya ne hakkım var."

Kendisini falezlerden aşağı bıraktığında söylediği son sözlerdi bunlar. Kimse duymamıştı...


Ben hariç.


Ellerini bırakmam için yalvarıyordu onu yukarı çekerken. Ama bunu yapmayacağım, bir genç kadının daha namus garabetine kurban gitmesine göz yummayacağım. Onlar televizyonda ağızlarından tükürükler saçarak konuşmaya devam etsinler, kendi tükürüklerinde boğulana kadar.

Küçük Umut babasına benzemeyecek söz veriyorum.
Belki gerçek babasını ömrü boyunca tanımayacak ama eksikliğini de hissetmeyecek. Buna izin vermeyeceğim.

Ebru'ya ne oldu derseniz, mutfakta kendisi, yemek yapıyor. Sadece evimin değil gönlümün de mutfağının sahibi oldu yıllardır.

Peki ya Burak'a ne oldu derseniz, kendi bokunda boğuldu o da.
Ebru'yu terkettikten sonra evlendiği kadının kendisini aldattığını öğrenmiş.

Kadını sevgilisi ile bastığı sırada çıkan kavgada da bıçaklanmış. Komada üç gün yattıktan sonra da öldü.


(Bu arada hikaye tamamen kurgu. Bütün her şeye biraz biraz tepki var içinde...)

26.07.2013
Özgür